брала грэцкіх? Кл. Грэцкіх аладак ні люблю. Байл. Грэцкае кашы. Кл. Грэцкі крупнік. Барб. ГУ'БА 1 (губа) жан. Губа. Губу закапыліў. Кл. Губу ап'ёк. Хал. Губа баліць. Хал. ГУ 'Б А 2 (губа). Грыб на дрэве. Кблісь курцэ н aci л i крэм[е]нь, крэсіво й губу. Вьгкрасае агню й прыкурыць. Хал. Параўн.: чэшскае holiba — грыб. ГУБЕ'ЛЬ (губёль) мужч. Зневажальнае. Чалавек з вялікімі губаш. Клі. ГУ 'Б К А 1 (губка) жан. Памяншальнае ад губа. Кл. ГУБ'КА 2 Мера палатна або асновы (ткацкае) па даўжыні сцяны, на якой «снавалі аснову». Губак двадцаць палатна натыкала. Кл. Твая губка малая. Байл. ГУЖ АЦЦА (гукацца) I спраж. Пакрывацца (толькі аб свінні). Сьвіньня гукаяцца, а карова бёгае ці палюе. Кл. ГУКА'ЦБ (гукиць) -аю, -аеш, пераходны. Хто то (хто гэта) ў лесе гукае?—Татко дзяцёй шукае. 3 песні. Кл. Загубілі карову, мо два часы гукал i. Кл. ГУЛЕ7!!, (гулёц) мужч. Ігрок. Той Іванчык гулёц вёльмі ў шашкі. Параўн.: гулёк (гл.). ГУЛЁЖ (гулёк) мужч. Ігрок. Ён добры гулёк у шахматы. Зуб. Параўн.: гулёц. ГУЛЯЖА (гуляка) агулън. 1. Той, хто гуляе (у каго-небудзь). У вас пбуно гулякаў. Гуля
Дадатковыя словы
апёк, аснб, губель, гукацб, гукйць, гўбак, гўбу, гўкацца, гўкаяцца, карбву, крўпнік, пбўно, рбва
18 👁