кемлівы, мешкаваты чалавек. Параўн.: Ускінуў за плечы вярэньку (стар. 31), закусваў з вярэнькі (стар. 32). Адносіў у вызначаны час вярэньку, альбо торбу (стар. 33). «Маладняк» № 1, 1933. Вярэня ты. Кл. ВЯРО'УКА (арф.). Ужываецца ў звужаным значзніні, не як родавае, а як відавое: не любая вяроўка, а тая, якою звязваюць снапы, сена, салому на возе. Кл. ВЯСЕ7Л1К (арф-) мужч. Смаржок. У нас вясёлікаў не ядуць, а як был! бёжанцы, дык тыя елі (арф.). Кл. В Я С Л О '1 (в[е]сло) ніяк. Вясло. В[е]сл0трэба зрабщь нова[е]. Пас. Янкі Купалы. ВЯСЛО7 2 Нізка (грыбоў, абаранкаў). У Цяскох (Цяскі—урочышча) багато баравь коў. Ганна добрае в[е]сло нанізала на дубёц. Кл, Г. ГАВАРА7 (гавара) жан. 1. У значэнні руската речь. У яго гавара нехарошая, неяк спяшае, слоў не разбярэш (арф.). С л. Гавара хароша. Кл. 2. Гутарка, выказанае. Усяку гавару запісаць трэба. Хал. Taro старога манькута гавару пісалі. Зуб. 3. Адпавядае рускаму молва. Пусьцілі людзі гавару. Кл. Гавара пашла. Барб. Самі нарабілі гавары. Кл. ГАВАРКГ (гаваркі). Філіповіч вёльма гаварш. Зуб. Вёльмі гаваркі хлапчук. Кл. ГАДО'УЛЯ (гадоўля, гадоўля) жан. Кшула трое парасятак на гадоўлю. Кл. Нёшта німа
Дадатковыя словы
варў, вяроука, гаварў, гадоуля, хлапчўк, цяскбх, ядўць
8 👁