на йіх (куранят) гадбулі. Пас. Янкі Купалы. ГА'ЛА (гало, гала) ніяк. 1. Широкая балотная сенажаць між лясоў. Там гало— й каніца німа. Байл. 2. Вялікая прастора між лясоў. Кл. ГАЛАБАРО'ДЗЬКА (галабарддзъко, галабарддзька) мужч. Мужчина, у якога не расце барада i вусы. Галабародзько ў Барбарове буў. У галабародзька. Кл. ГАЛАГУ'Т (галагут) мужч. Вялікі пародзісты певень. Гл. галагуцкі. Галагуту нагу зламалі. Кл. ГАЛАГУ'іЦКІ (галагуцкі). Называюцьпародзіетых буйных курэй з ГОЛІЫМІ (без апярэння) шыямі. Галагуцкі пёв[е]нь. Кл. ГАЛАШЧОЖ (галашчок) мужч. Замерзлая голая (без снегу) зямля, балота. Галашчок, хоць кащся бокам. Кл. ГАЛАШЧО'КАМГалашчокам замёрзла. Кл. Параўн.: галашчок. ГАЛЭ'П (галэп) мужч. Голае (без апярэння) птушаня. Галэпаў знашоў. С л, ГАМЗА'ЛА (гамзало i гамзала). Гл. гомзала. ГАМЗА'ТЫ (гамзиты). Пра чалавека, які гамзае, гугнявіць. Я таго гамзатаго ні разабрала. Барб. ГАМЗА'ЦЬ (гамзацъ i гомзаць) -аю, -аеш, непераходны. Неприемна гаварыць у нос, гугнявіць. Гл. гомзала, Гомзало гомзае. Кл