Дыялектны слоўнік (1959). Частка 1. Ф. М. Янкоўскі

 ◀  / 232  ▶ 
Адзін настаўнік Клятнянскай школы-сямігодкі (родам не тутэйшы) расказваў, як ён меўея ўбачыдь расліну бук. Гаспадар, у якога сталаваўся настаўнік, паклікаў: «Хадзі, пакажу, які ў мяне бук» — i павёў не ў гарод, a ў хлеў... У загародцы стаяў сыты бык. БЭЗ (бэз, без i бэза) мужч. Бэз. Без расьцьвіў. іКл. Бэзу ў нас багата. Пае. Янкі Купалы. Бэза. Вільча. Б Я Г У ў (бягун, б[е]гун) мужч. Слупок у варотах, яа якім «бегаюдь» вароты. Бягун чудь ліпідь, падшіў. Кл. БЯЗДСУЛЛЕ (арф.) ніяк. Параўн.: без долі. Нёйкае няшчаеце ды бяздолле найшло на нас (арф.). іКл. Гл. Бяздолле найшло. БЯСКІ'ШіКІ (бяскішкі). Худы, з упалым жыватом, перахлябісты (гл.). Такіх бяскішкіх у маракі н[е] бярудь. Сым. B. ВАЗА'К (вазак) мужч. Возчык. П 'яць вазакі на аўёс. Сл. В А ўАШ АЦ Ь (валашаць) -аю, -аеш, пера ходны. Пакладаць, хастрыраваць. Пашоў парасята валашаць. Кл. ВА'ЛАШ АНЫ (валашаны). Пакладаны, кастрыраваны. Харошы парасюк, да нівалашаны. іКл. ВАЛЛЕ' (валълё) ніяк. Балле. Качка наёласа, аж вальлё трашчыць. Кл
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

б[е]гўн, бягўн, бяздблле, бярўдь, бяскішікі, пакажў
12 👁
 ◀  / 232  ▶