ВАНЗЭ'ЛАК (ванзэлак i вандзэлак) мужч. Звязак, вязка якіх-небудзь прадметаў. Параўн.: польскае węzeł. Вандзэлак на машыну ўскінула. Сл. Цэлы вашэлак прынёела. Кл. ВАР (вар) мужч. Варам апару. Варам заліла нладьде. Кл. Bapy нальлё й п'е, й ні горача. Пае. Янкі Купалы. ВАРАВІ'ТЫ (варавіты). Пра самалюбівага чалавека, якому «слова не скажы». Нідобрая тая дзёўка—варавітая, ніслушная, сварыдца. Кл. Параўн.: порсткі. Параўн.: рускае дерзкий. ВАРАЖБІ'Т (варажбіт) мужч. Пашла nóгаласка (тл.), што Кандрат вёлвмо добры варажбіт. 3 казкі. іКл. ВАРАНЯНЯ' (варан[е]ня, вараняня) ніяк. Варанянят ётых. Вільча. Варан[е]ня нашлі. Поб. ВАРНЯ'ЦЦА (варняцца) -яю-ся, -яеш-ся. Ледзь жыць, існаваць, вельмі мала працуючы па слабому здароўю ці па старасці. Hi жыву— варняюса. Кл. Параўн.: ліпедь (гл.)* ВАРСАНУ'ЦЬ (варсануць) -y, -еш, nepaходны. Шпурнудь каго-небудзь ад сябе. Вупіў да ўсе лёзьці к іМадьвёю. Дак ёты засёрдзіўса да [е]к варсануў ат с[е]бё, дак ледзь узгробса на ногі. Кл. BAPT (варт). 1. A ді варт такую рабіць? Пае. Янкі Купалы. Ну й варт йім. \Кд. 2. Хто капёйкі ні беражэ, той сам рубля ні варт. Кл
Дадатковыя словы
варсанўў, жывў, ніслўшная, пбрсткі, узгрббса
14 👁