мокрае надвор'е. Апінянку забралі. Сл. Параўн.: чэшскае opona—занавеска. АПІРА'ЦЬ (апіраць) -аю, -аеш, пераходны. Для каго-небудзь рэгулярна, сістэматычна праць (глі.) бялізну. Улянка апірае й апшыва[е] брата. Кл. АПЛ ГК (аплгк) мужч. Гаплік. Аплік нашла. Kac. АПО'УЗІНА (апоўзіна) жан. Звязаныя за шчыты лазовыя, бярозавыя ці дубовыя дубды. Апоўзіны ніакліадаюдца накрыж на вяршыню стога. Апоўзінаю прыкладзі. Барб. Апбузі'н трэба схадзіць. Кл. Параўн.: стагі... з бярозавымі i дубовымі вопаўзнямі. I. Шамякін, Крыніцы, 1957, стар. 121. АПО'УЗЛАЯ (апоўзла). Ужываецца ў спалучэнні з назоўнікам жаба i абазначае гэта спалучэнне (пра чалавека) нікчэмнасць. Ж а б у тую апбузлу ні пасылай. Кл. Жаба апбузла. Байл. АПРО'Ч 1 (апроч). Асобна. Апроч садзілі. Кл. А П Р О 'Ч 2 (апроч, апрача). Апрача. Апроч Трахгма, нікога ні было. Кл. Апрача йіх i paбоцькаў німа. Кл. АПУ'ДЗІЛА (апудзіло) ніяк. Пудзіла. На просо апудзіло занёсьці трэба. Кл. АРАБГНА (арабіна i верабіна) жан. Рабіна. Арабіна яж гарыдь. Далёка відаць ваша арабіна. Пае. Я н кі Купалы. Арабіні наабірала