дзежкі, каробкі; таксама ў рэша-це, сіце. Абёчко скшула. Барб. Вёчка тое падай. Хал. Трэба дума.ць, што слова абечко таго ж кораня, што вёко(а). АБІРА'ЦЬ 1 (абіраць) -аю, -аеш, пераходны. Абірае сьлівы. Абіралі рой. КЖАбабралі йгрушы (зак. тр.). Барб. АБІРА'ЦЬ 2 (абіраць). Абкрадаць. Абабралі краму. Кл. АБМЕ'ЦІ (абмёці, амёці, вдомяці) толькі ў множн. Аўсяная мякіна. Параўн.: мяту, месці. Пры ручной малацьбе i ручным веянні абмеці аддзялялі лёгкімі павевамі мятлою над тонка разасланым на таку аўсом. Абмёці конь любіць. Мяшок вобм[е]цяў прывёз. іКл. Амёці й сёні пад богаваю страхою. Сл. АБО'ЗНЯ (абозьня, абозьня) оюан. 1. Халодная будьгніна для саней i іншых прылад. Там у пана, Рэйтан звалі, абозьня була. Сл. Нам абозьня трэба. Хал. 2. Пераносн. Вялікая i няўтульная хата. Нёйку абозьню эрабілі, да н! хату. Кл. АБО'ЙКІ (абойкі, абдикі) толькі ў множн. 1. Знюшаныя прадметы, прылады. Hi калёсы— абойкі нёйкія. Вільча. 2. Акалот (гл.). Абойкаў дваццаць пірадаў. Зуб. АБО'РА 1 (абора) жан. Тонкая вяровачка, у тым лііку тая, якою падвязваюцца лапці. Усё маё зборы—лапці й аборы. Кл? Пашукай х-оць малое аборкі. Хал