АБО'РА 2 Вялікі будынак для кароў. Абору зрабілі. Mo трыста штук стане ў ёй. Хал. Параўн.: чэшскае obora—абгароджаны лес. АБО'РВАЦЬ (аборваць). Гл. абганяць2. АБРО'К (аброк) мужч. Ужываецца як назоўнік адз. ліку ў фразеалагізме: Дай аброку, дай бі каня па боку. Сл., Кл. Аброк—корм. Параўн.: чэшскае obrok—корм, фураж. АБРО'ЦЬ (аброць) жан. На аброці ні прыпінай каня. Лепш за шыю. Сл. АБРО'ЧНАЯ (аброчна, аброчна). Ужываецца з назоўиікам торба. Аброчна я торба—торба для кармоў. Аброчна торба. Сл. Параўн.: аброк (гл.). АБРЫТНРК (абрытмк) мужч. Павадок (вяровачка, еырыца—гл.) пры аброці (гл.). Абрытшк згубіў. Сл. Абрытнікоў купщь можно? АБСАКУЗІЦЬ (апсаюзіць) -у, -іш. Налажыць саюзкі (на боты, чаравікі). Апсаюжу чобаты. Вольн. АБУ'ЛЕБ (абулеб, часам абылеб). Абы, хоць. Абулеб хто сказаў штоль, дак i наваліцца. Кл. Мне абулеб куды. Н.-Андр. АБУЧА'ЦЦА (абучацца) -аю-ся, -аеш-ся. Навучацца вайсковай справе. Салдаты абучаліса. іКл. Абучацца ўэялі. Барб. АБУЧЭ'ННЕ (абучэньне) ніяк. На абучэньне ўзялі. Кл. Васшь на абучэніьні. Барб. Гл. абучацца
Дадатковыя словы
абора, абрбк, аброчная, абучэнне, абўлеб, назоўйікам
22 👁