Дыялектны слоўнік (1959). Частка 1. Ф. М. Янкоўскі

Каб за што, а то за німа нішто лёзе сьл[е]пщаю ў вочы. Барб. У ВЫ РАЙ ЗБ ІР А 'Ц Ц А (у вырай, у вурай зьбірацца). Дажываць дні (на старасці, пасля хваробы). Н[е] мае гады на рыбу хадзіць,— у вурай зьбірацца пара. Дак. У В Я Л І'К ІХ ГА Д А 'Х. Баба ў в[е]лікіх гадох. Зуб. Яму ўжэ вялікія гады (арф.). Кл. У З Б Г Ц Ц А НА Ж Ы Ц Ц Ё'. Hi мог ніяк на жыцце ўзьбіцца. Кл. У ЗГР Э'Б Ц ІС Я НА Н О /Г1 (арф.). Кл. Гл. варсануць. УЗЯ 'Ц Ь В ЕРХ (арф.). Гліуск. УЗЯ 'ЦЬ ЗА Ш Ч Э'Л ЕП Ы. Хваробу вулужацца: ўзялі за шчэляпы. Кл. УЗЯ 'Ц Ь МО 'Д У. Як вам ні сорам! Ето ўзялі моду— што сыботы в[е]чарынка. Пас. Янкі Купалы. У IX КІРМ А'Ш, А У Н А С РАБО'ТЫ Н ЯМ А'Ш. У йіх кірмаш, а ў нас—работы німаш. Кл. У КІЯ'Х. У кутку каля печы, дзе стаяць вілкі, камяня (гл.), ёмка (гл.). Прыдзе, стане ў парозе або ў кіех. Чаго ето ты так? Кл. У Л А 'Д К І С П Л Я С К А ўЬ (у ладкі сплёшчуць). ён так умёе сказаць i прыказаць, што ў б[е]сёдзе й у ладкі сплёшчуць. За ётае варт у ладкі сьпл[е]скаць. Кл. У Л У 'Ц Ц Е (у луцьце). Гл. луцце. Мы с Трахімам хадзілі ў луцьце—хадзілі ў лес драць ліповае лыка. Кл. У Н А 'Ш А Е А К УРА'ТН ІЦЫ В ІД А 'ЦЬ С Е Р А Д А ' 3-ПАД П Я'ТН ІЦ Ы. A ў нашае акуратніцы відаць с т рада спат п'ятліцы. Хал. У П А /СК Е Харошае матэрайі ў паскі купіла. Кл. На кохту ў паскі ніхорашэ. Кл. У пасачкі крам. Барб. УП ЯЧЬГСЯ У Б А К Е (арф.). Кл. У СА БА 'К І ВО'ЧЫ ПАЗЫ 'ЧЫ УШЫ (арф.). Пас. Янкі Купалы. т