Дыялектны слоўнік (1959). Частка 1. Ф. М. Янкоўскі

кажуць, што праўда ні ўтоне й ні згарыць. Пае. Янкі Купал ы. П РА 'ЦЫ I CB I'T K I Н Е СА Р О 'М ЕЙ СЯ. Працы й сьвіткі не саром[е]йся. Зуб. П Р Ь ЕД ЗЕ М Е 'С ЯЦ Л ІЗУ 'Н (арф.). Кл. П Р Ы 'Д ЗЕ, TA'TA, I Н А'Ш А СВЯ'ТА. Казаў жэ вам: Прыдзе, тато, й нашае сьвято. Ст. Ратміравічы. ПРЫ СТА'У, Ш ТО (ЯК) KAPO'CTA (арф.). Пае. Чырвоны. П РЫ Ш О 'У БАГА'Ч (y першай палове веірасня) — К ІД А 'Й РАГА'Ч, БЯРЫ ' СЯ В Е'Н Ь К У ДЫ Й СЕЙ ПАМ А Л Е'Н Ь К У (арф.). Кл., Хал., Сл., Вольн., Вільча. П У С Ц І'Ц Ц А У СК О 'КТ Б увала пусьціцца ў скокі, дак здэцца ні датрогваяцца з[е]млі. Зуб. П У С Ц І'Ц Ь НА CB E'T. Пусьцілі на сьвет мучыцда. Сл. П Ч АЛ Я 'Р ДЫ ДО 'К Т А Р I У Л Е 'С Е НЕ П АМ РЭ'. Пчаляр да йшчэ доктар мо й у лесе ні прападзе. Сл. П Э'Й СЫ РА С П У С Ц І'Ц Ь. Запл[е]ціса! Ці хорашэ, што ні заплёдяна, што пэйсы распусьціла? Кл. РА БІ'Ц Ь, Д УШ Ы ' П АСЛ УХА'Ю ЧЫ (арф.). Кл. Параўн.: рускае работать не покладая рук. РА БО 'Ц Ь К А!— 3 ХВАІ'НЫ Д У 'П ГН Е, А 3 Я'СЕНЯ Н А Ч О 'УК І В Ы Д О 'УБ А Е. Рабоцько! 3 хвайшы дугі гне, а зь ясеню начоўкі выдоўбае. Кл. Р А З—ГУ'СТА, Р А З— П У'СТА. Німа лад.у: раз густо, раз пусто. Барб. Р А ЗД У'Р Н А Я, ЯК П А 'Н Ш А КО'Ш КА. Кл. РА ЗЛ У'Ч Н ІК У В Е'РЫ НЯМ А'. Разлучніку веры німа. Барб. Гл. разлучнік. РО 'ЗУ М У НА КІРМ АШ Ы ' Н Е КУ'П ІШ I У СЛ А 'УК А УШ Ч Ы Н Е Н Е ЗН О 'Й Д ЗЕШ (арф.). Вольн. РО'УН Ы, ШТО СТ РУН А ' (арф.). Глуск