Дыялектны слоўнік (1959). Частка 1. Ф. М. Янкоўскі

 ◀  / 232  ▶ 
ШЧЫТ (шчыт) мужч. Вяршыня дрэва. Шчыты зьбіраюдь. Вільча. Шчыт усох. Кл. У самым шчытку. Кл. ______ ШЫБУ'НАК (шыбунак) мужч. Пагрозныя падзеі, вайна. Стаў ёты шыбунак (вайна з белапольскімі акупантамі). Кл. Каб шыбунку (вайны) ні было. К л. ШЫТНА'Я (шытная) множн. — шытные. Ужываецца з назоўнікам нітка, ніткі. Ніткі для шыцця. Шытньіх нітак купідь хочу. Кл. Параўн.: шаўная. Пярэжыры Радашковіцкага раёна. Я. ЯДА'іК (ядак) мужч. Член сямЧ. Зямлю давалі на ядакоў. Пае. Янкі Купалы. ЯДКІ' (ядкі). Смачны, які добра, ахвотна есца. Ужываенда ў спалучэнні з назоўнікамі сена, мурог, салома, сенакос (сена з сенакосу), У Ліпцэ сенакос ядкі (сена з сенажаці ў Ліпцы ядкое). Кл. * ЯЗДЖА'ЛАЯ (яжджила, [е]жджала). Ужываедда з назоўніікам дарога. Язджалая — у супрацьвагу такой, па якой не ездзяць. 3 Зубарэвіч у Радьмяравічы (ст. Ратміравічы) легко трапіць, бо там адна яжджала дарога.!Кл. ЯЖІЛЬ (якіль). Як-небудзь i неяк. Якіль, бабо, гібецьмам, нашто б[е]даваць. Кл. іКаб якіль хоць да. Малінава датупадь. Сл. Ужываюдда i як-небудзь, неяк
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

датўпадь, шчыткў, шыбўнак, шыбўнку, ядаік, яжджйла
1 👁
 ◀  / 232  ▶