ШЛЯ'ХЧЫЧ (шляхчыч). Шляхціч. Шляхчыч з Загалынчыны прадаваў вала. Кл. ШМАТО'К (шматок) мужч. Невялічкі кавалачак (чаго-небудзь, звычайна сала, мяса, калбасы), крышку. У фразеалагічным спалучэнні: разарваць на шматкі (іСл.)—разарваць на кавалачкі (вопратку, матэрыял). Ш-МУК Гл. шмык. ШМУ'КНУЦЬ Гл. шмыкнуць. ШМЫК (шмуку шмык). Выклічнікава-дзеяслоўная форма тыпу хоп, гоп. Пасьнёдае й шмук с хаты на ўвёсь дзень. Пае. Янкі іКупалы. Гл. шмыкнуць. ШіМЫ'КНУЦЬ (шмукнуць i шмыкнуць) I спраж. (-y, -еш), непераходны. Выскачыць (з хаты, двара) нечакана, раптоўна, вёльмі хутка, імгненна. Шмукнуў за дзьвёры, толькі й бачылі. іКл* ШО'ФЕР (ш0ф[е}р). Шафёр. Шоф[е]р казаў, што рухункавод да Глуська зьбіраяцца. Кл. Mo гадоў тры ўжэ за шофяра. Н.-Андр. Адзін (сын) шофярам, а два трактарыстымі. Кл. ШТАНДАФА (штандара) жан., множн. — штандары. Штандары—дубовыя ці смалістыя хваёвыя круглякі, на якіх стаіць будыніна; штандары ставяцца старчаком. Штандары само лёп[е]й, каб з дубу. Вайц. Навазіў штандараў аж лішняго. Барб. ШТОЛЬ (штоль). Займеннік. Што-небудзь i нешта. Штоль прынясу й табё. Барб, Штоль
Дадатковыя словы
глўська, дўбу, прынясў, шбфяра, шмўкнуць, шмўкнуў, шофер, шімыкнуць
2 👁