з смакам, не зважаючы на смак i спажыуиасць стравы. Галодные, дак ц[е]рэб[е]ць. Сл. ЦЁТАМЦёгам ц[е]гнуць. Сл. ЦЁ'МНАЧЫ (цёмначы). Упадёмках. Hi paбіцьму цёмначы. Кл. Штб ты цёмначы там калупаў? Кл. ЦЁ'САЧКА (цесачка). Памяншальнае ад цёска (гл.). Цёсачак назьбірай. Пас. Янкі Купал ы. ЦЁ'ОКА (цёска) жан. Палачка, лучына (гл.). Цёсак назьбірала й дроў ні гіаліла. Пас. Янкі Купалы. ЦГПЕЦ (арф.) мужч. Жорсткая невысокая расліна. Ціпцу ні касілі, вёльма цьворды. Барб. Параўн.: сівец. Радашковіцкі i Заслаўскі раёны. ЦЁПЧЫК (цтчык). Памяншальнае ад ціпец (гл.). Ціпчык малады да з расою—то косіцца. Пае. Янкі (Купалы. Параўн.: сіўчык. Заслаўскі раён. ЦМЫГА'ЦЬ (цмыгаць) I спраж. (-ato, -аеш), непераходны. Прыгадь. Ну, цмыгай. А то ўкіну ў канаву. Вольн. ЦОП (цоп). Выклічнікава-дзеяслоўная форма. 1. Нечакана схапіць, у значэнні хоп. Цоп сабака за руку. Поб. 2. Нечакана стукнуць, выцяць. УЛукаша було так, што біч атарваўса да цоп па йлбу. Кл. ЦУКРО'УіКА (цукроўка i цукрбука) жан. Гатунак салодкіх яблык. Цукроўка— такіе яблыкі, што вёльмі салодкіе. Кл