ЦЫ БЕ' (цыб'е i цЫ&ё) зборны, ніяк. Taбачныя оцяблы без лісця. Цыб'[е] на гору занёсши, хай будз[е]. Поб. ЦЫ БУЖ 1 (цыбук) мужч. Курэцкая гірылада. Цыбук сам зрабіў. Н.-Андр. ЦЫ БУ'К 2 Пяро цыбулі, якое нясе насенне. Інакш (прычым часцей) называюдь стрэлка. Адны цыбукі, сусім нідобра расьдё цыбуля. Барб. Цыбук на цыбулі, што бізун. Кл. ЦЫ КА'ЦЦА (цыкацца) I спраж. (-аю-ся, -аеш-ся). Хістацца. I галінка ні цыкнецца. Байл. У табурэдцэ ножкі цыкаюцца. Пае. Янкі Купалы. Аж два зубы дыкаюдда. Кл. ЦЫ КА'ЦЬ (цыкаць) I спраж. (-аю, -аеш), пераходны. Хістаць, вагаць. Ты цыкай (забіты ў дошку цвік), дак вурв[е]цца. Hi дыкай заслона. іКл. ЦЫ РКУ'Н (цыркун i цьвіркун) мужч. Цвыркун. Ужэ цыркун запёў,—вос[е]нь. Хал. Цыркуна злавідь хочу. Кд. Гл. цвіркун. ЦЯ'Ж КАЯ 1 (цяжка). Цяжкая. М 'ёд вёльмі цяжкі. Сл. Мокры дуб, [е]к волаво цяжкі. Хал. Ц Я ў К А Я 2 Цяжарная (жанчына). Твая Мар'я цяжка? Барб. Гл. тоўстая. Гл. уцяжку. Параўн.: obtežkati—зацяжараць, абцяжарыць. ЦЯЛЕ'Ш (цялёш) мужч. 1. іКавалак калоды, бервяна. Разразалі цялёш на дошкі. Вайн. 2. Пераноснае. Тоўсты, непаваротлівы (чалавек, конь). Но! Ц[е]лёш ты! Кл. ЦЯРЭ'М ХА (цярэмха i ц[е]рэмха). Чаром13. Ф. Янкоўскі