ХАУЦЕ'ЦЬ (хаўцёць) II спраж. (-ч-у, -ц-іш), непераходны. Выражаць прагнаоць да яды (у часе яды ці бачачы ежу). Галодные, дак за сталом аж хаўцяць. Кл. ХВАРСГСТЫ (хварсісты). Касарыцкіе (дзяўчаты) ніхварсістые. Касар. У хварсістага галава пустая. Касар. ХВАРСУ'Н (хварсун) мужч. А мой Мішачка хварсун,—толькі гальштучак да чуб. 3 частушки Кл. ХВІСТ (хвіст) мужч. Знак забароны пасвіць жывёлу (на сенажаці, канюшыне, пожні); гэта тычка, на якой, для прыкметнасці, пакідаюць i скручваюдь верхнія галінкі з лісточкамі ці ігліцаю або (часцей) накручваюць жмут caломы, травы, моху. Там Кісёль хвіст паставіў, касіцьмуць. Кл. Хвіст нагадвае падвязаны хвост каня. Параўн.: украінскае хвіст — хвост; хист, захист — абарона, забарона. ХВОўЯ (хвоя) жан. Сасна. У нас—хвоя й хвоя (у нас усе i заўсёды гавораць: хвоя). Кл. ХЛЮ НУ'ЦЬ (хліснуць) / спраж, (-у, -еш). Хутка з'есці, прычым крышку якой-небудзь стравы (крупніку, капусты). Хлісні йшчэ на дарогу гарачае капусты. Кл. ХЛУС Гл. маней, манькут, манека, маніць..Кл. ХОП (хоп). Выклічнікава-дзеяслоўная форма. Што летам ножкаю топ, тое зімою б ручкаю хоп. Кл
Дадатковыя словы
захйст, зесці, нбжкаю, хауцець, хво^я, хйст
3 👁