TABАФАЧЫ ( тавирачы). Прыналежны прыметнік. Таварачы сьлёд — след жывёліны (таварыны). Гл. таварына. Кл. Параўн.: таварачы бабоўнік. Чарадянка Жыткавіцкага раёна. ТАВА'РЫНА (таварына) жан. 1. Буйная рагатая жывёліна. Кл., Поб., Хал., Зуб. 2. Зневажальнае пра чалавека. Такое таварыны ні бачыў. Гл. Параўн.: рускае скотина. ТА'ЛАВАЦЬ (тилаваць i талуваць) I спраж. (-ую, -уеш), пераходны. Здзекавацца, мучыць, дягаць. Щньце талаваць катка. Хал. Заталавалі катка. Кл. Бёдну папаталавалі паліцайі. Байл. TA'MAKA (тамака). Там. Поб., Сым., Хал., Н.-Андр., Вольн., Вільча, Вайц. TAPA7H (таран) мужч. 1. Рыба. Тарана купила, дак вёльма вада п'ёцца. Кл. 2. Пераноснае. Таран—сухі, худы, бяскроўны (чалавек, жывёліна). Тараны, a ні коні. От у нас стаёньнікі. Вайц. ТАСАВА ў Ь 1 (тасавиць) I спраж. (-ую, -уеш). Мяшаць карты перад раздачаю удзельнікам гульні. Хал., Зуб., Кл. ТАСАВА'ЦЬ 2 Штурхадь, штылядь. I тасуе, й тасуе, покуль той ні заплакаў. Кл. ТАУСМА'ТЫ (таўсматы). Ужываецда пры назвах асобы, жывёлы, дрэва; таўсматы—прысадзісты, модны. Я кажу: ні таго вусокаго, а ётаго таўсматаго (кабана) купём. Барб. Такі таўсматы. Байл. ТО ў ЕЧКІ 1 (толячкі). Толькі што, восьвось (было што-небудзь). Тблячкі быў. Вайд