да, рубище. С. П. Абнорскі І С. Г. Бархудараў, Хрестоматия по истории русского языка, ч. 1, 1952, стар. 386. РУБРИКА. Памяншальнае ад рубіна (гл.). 1Кл. РУДАЧКР (рудачкі) толькі ў множн. Прыхвачаная засухаю (у часе ці хутка пасля цвіцення) грэчка, на ёй мала зярнят або зярняты вельмі дробныя, плоскія; такую грэчку i называюць рудачкамі. Рудачкі тые сабралі. іКл. РУ КАСТЫ (ру каты). Нячыеты на руку, схільны да дробнага крадзяжу. Бельма руката баба. Кл. РУЧА'ЙКА (ру чайка) жан. Жменя лёну (валакна). Атрапала двацдаць ручаяк лёну. Кл. РУ'ЧЫ (руны). Здатны да працы (чалавек), можа выканаць любую працу ў гаспадарцы, рабодька (гл. рабодька). I разумные, й ручые, дай харошые ўсё. Барб. Яны вёльмо ручые. Кл. РЬГЫ ЧЫ (рыбічы). Прыналежны прыметнік ад рыба. На рыбічае воко рыбу злавіў. Баян. Рыбічаю лускою качкі накарміла. Кл. РЬГЗА 1 (рыза) жан. Старая падраная вопратка. Нёйка рыза на плечах. Барб. Рызу тую скінь. Кл. РЬГЗА 2 Вопратка служкі царквы, раса. Папоўска рыза. Кл. РЫ КА'ЦЬ (рыкаць) I спраж. (-аю, -аеш), непераходны. Малады бугай хораша рыкае
Дадатковыя словы
ручайка, рўчые, тўю
3 👁