ПРАГСУНЕНЫ' (прагоняны). Дзеепрыметнік залежнага стану. Ен буў тады ўжэ прагоняны. Кл. ПРАЕ'Х (праёх i праёх) мужч. Прарэха. Ня ўмёе праяха зашыць. Кл. ПРАКАРПА'ЦЬ (пракарпаць) I спраж. (-аю, -аеш). Ужываецца побач з пракалупадь, часцей—другое. Пракарпалі дзірачку ў зашытым мяшочку i гарбузікі выцягалі (арф.), ІКХ ПРА'ЛЛЯ (пральля). Папрадуха. Пральлі зьбіраліса на в[е]чоркі. ІКл. ПРАМІРО'УВАЦЬ (праміроўваць) I спраж.г незак. тр., пераходны. Параўн.: у літаратурнай мове прэміравадь. (У Барбарове) сёно даюдь, праміроўваюць даярак. Кл. ПРАМІРО'УКА (праміроўка i прамірдука) жан. Прэмія. Праміроўку даюць. Барб. Адзін год Рыгору далі маркаля за тое, што бугая добраго вугадаваў,—праміроўку. іКл. ПРА'НІК (пранік) мужч. Прылада, якою пяруць (гл. прадь) бялізну, абіваюдь масенне лёну, часам іншых культур. Праніка ні нашла, хадёла лёну трохі абабщь. Пае. Янкі Kyпалы. Hi ўсякае плацьце (гл.) пранікам вубівань. Кл. ПРАННЕ' (праньнё) ніяк. Ад дзеяслова праць (гл.). Тваё праньнё нідобрае. Барб. ПРАС (npac) мужч. Побач з жалязко i уцюг. Барб., Кл. ПРАСТАРЭ'КА (прастарэка) агульн. Па
Дадатковыя словы
в[е]чбркі, вўгадаваў,—праміроўку, гарбўзікі, дббраго, нідббрае, праех, пралля, прамірдўка, праміроуваць, праміроука, пярўць, трбхі
1 👁