Дыялектны слоўнік (1959). Частка 1. Ф. М. Янкоўскі

 ◀  / 232  ▶ 
Потуль скошана трава. Потуль хадзідьме, покуль паваліцца. Пакуль жыць буду, патуль ні забуду. Кл. ПОУ'СЦЬ (поўсь i часам поўсьць, ва ўскосных склонах ц захоўваецца—поўсьцю, поўсьці i да таго падобныя) ж антолькі ў адз. 1. Шэрсць, якая выпала ді вырвата з каня, каровы. Параўн.: воўна (авечая), шчаціна (свіннячая). Ліняе (конь), дак усю сьвіту ўрабіў у поўсь. Байл. Поўсьці ластавачка назьбірала й панёсла. Кл. 2. Валаконцы, якія збіраюдда пад кроснамі, калі ткудь палатно, або пры апрацоўцы нітак ці кужалю. Поўсьці пад кроснамі цэлые прыгаршчы. Вайц. Hi сукно (вельмі тонкае i няякаснае), a нёйка поўсь. Н.-Андр. ГКУШВА (пошва i пошва) жан. Пошва— i ca зборным значэннем, i ca значэннем адзінкавасді. Тонкая жардзінка, якая накладаедца на разасланую кулявую салому i прывязваедда віткаю (гл. вітка) да латы (гл. лата). Пошва ні скора гніе. Пас. Янкі Купалы. Пошву (пошвы) трэба новые. Кл. Параўн.: пошвіну с карою ні кладзі. Вайц. Параўн.: пошвіна i папліска. ПО'Ш ВІНА (пошвіна i пдшвіна) жан. Гл. пошва. Пошвіну с карою ні кладзі. Вайц. Параўн.: пошва i папліска. ПРАХВЫ 1 (арф.). Правы (супрадьлеглы ле~ ваму). Кл., Сл. ПРА'ВЫ 2 Драўніна (дуб, бяроза i інш.), у якой прамыя, нязвітыя валокны, роўна расколваецца. Вёльмі праваго дуба трэба. Сл. Найдзі праву бярозу. Кл
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

забўду, пакўль, патўль, поусць
1 👁
 ◀  / 232  ▶