ПАіСТАУНЯ' (настаўня) жан. Рыбацкая прылада—вудачка, наматаная на рагульку (вілачку). Параўн.: рускае жерлица. Пастаўню днём ні стаў,—на ноч. ІКл. Гл. старожня. ПАСТРО'ИКА (настройка i настройка) жан. Будынак, a таксама як зборны назоўнік, у значэнні будынкі, страенне (гл.). ПАТА'ЛАВАЦЬ (паталаваць i наталуваць) I снраж. (-ую -уеш), нераходны. Гл. талаваць. Такі буў гад, што й глядзёў, штоб паталуваць кагб. Кл. ПАТКНУ'ЦЬ (наткнуць) I снраж. (-y, -еш), нераходны. Гл. патыкаць. Паткнуць, дак ён злуё. Кл. ПАТО'М 1 (патом i потым). Прыслоўе. Потым. Патом схаджу. Зуб. П АТО 'М 2 Часціца. Але, але ж, усё ж, аднак, a ўсё ж. Нашкодзілі (дзеці) да сказалі, што ні хадзіцьмам, а патом (але ж) прышлі: скучылі. Кл. ПАТЫ КА'ЦЦА (патыкацца) I спраж. (-аю-ся, -аеш-ся). Дражніцца, жартаваць. Патыкаюцца сабраўшыся, хіба вучацца? Кл. Хіба ён напраўду гаварыў? Ён патыкаўса. Кл. Параўн.: потыкати ся—спотыкаться, заблуждаться. С. П. Абнорскі i С. Г. Бархудараў, Хрестоматия по истории русского языка, ч. 1, 1952, стар. 381. ПАТЬИКА'ЦЬ (патыкаць) I снраж. (-аю, -аеш), нераходны. Дражніць, злаваць (каго-небудзь). Патыкалі сабаку. Барб. Патыкаюць
Дадатковыя словы
вўчацца, наткнўць, пастроика, паткнўць, патьикаць, потыкатй, скўчылі, схаджў
6 👁