ПАПАЛУ'ДНАВАЦЬ (папалуднаваць i naпалуднуваць) I спраж. (-ую, -уеш). Паабедаць. Папалуднавадь каб, дай ёхаць. Барб. Папалуднаваць можна й пасьлёй. Кл. Гл. палуднаваць. ПАПАЛЯВА'ЦЬ 1 Гл. паляваць ł. Кл. ПАПАЛЯВА'ЦЬ 2 (арф.) I спраж., непераходны. Гл. паляваць2. Нядобра, як папалюе (карова) рана, тады за зіму малакб адыйдзе, а лёта ўсё без малака (ацеліцца ўвосень ці ў пачатку зімы) (арф.). Пае. Янкі Купалы. ПАПАПЕРЫ ЦЬ (папаперыць). Шматкратны, II спраж. (-y, -ыш), пераходны. Гл. Перыць. Што ні гнаў, што ні гнаў—i ні ўвагнаў (карову ў рэчку); так папапёрыў, што ўся на пісягох стала. Кл. ПАПАФЫ НА (папарына) зборны, жан. Расліннасць на папары. Папарыну добра ёсь карова. Кл. ПАПАТА'ЛАВАЦЬ (папаталаваць i папа-, талуваць). Шматкратны, I спраж. (-ую, -уеш), пераходны. Гл. талаваць. Бёдну папаталавалі паліцайі. Байл. ПАПІХА'ЙЛА (папіхайло i папіхайла). Зневажальнае. Ётакі жаніх, папіхайло нёйкае. Байл. ПА'ПЛІОКА (папліска) жан. Палка. Папліскаю вуц[е]ў. Барб. Хоць папліску вазьмі. Кл. Параўн.: папліска—тонкая жардзіна, якая накладаецца на разасланую кулявую салому i прывязваецца да латы (гл. лата). Карэліцкі раён. Параўн.: пошва, пошвіна (гл
Дадатковыя словы
вўц[е]ў, лўднаваць, палўдна, палўднуваць, папаляваць, папалўднавадь, папалўднаваць, папліока
2 👁