ПАМАНГЦЬ. Г л. манщь. ПАМАСНГЦА (памасънща) жан. Дошка падлогі. У гэтым значэнні—i масніца. Памасьнщы л[е] парогу пагнілі. Барб. Гл. масшца, дясніца. ПАМЕ'ЦЦА (памёцца) I спраж. Сустрэта толькі ў форме прошлага часу (памёўся, памёліся). Намерыцда, што-небудзь паабядадь, дакляраваць. Была й памёласа, адале назад. Кл. ПАМІДОФА (памідора) жан. Параўн.: рускае помидор (мужч. род). Я памідораю ні пад'ём. Пас. Янкі Купалы. За памідораю гоніцца. Кл. Параўн.: памідорына. Ветрынскі раён. ПАМЯНТА ў ЫЦЬ (арф.) II спраж. (-y, -ыш). Павастрыць мянташкаю касу. Кл. ПАНАЖЬГ (памнажз(э). толькі ў множн. Частка ткацкага варштата; дошчачкі, адны канцы якіх ляжадь на падлозе, другія—падняты i падвязаны да нітоў. Панажэ дастань. Кл. Ето панажэ. Зуб. ПАНАРАФІЦЦА (панаравіцца) II спраж. Спадабадца. Калі мне там панаравіцца, той ні жджы дадому. Вільча. ПАНАРАВГЦЬ (панаравіць) II спраж. (-ўлю, -іш). Пачакаць. Панаравёде, зараз прын[е]сё зеркало. Kacap. ПАНІМАПНЫ (паніматны). Пра чалавека, які добра разумее (у навуцы, у вытворчасці). Параўн.: рускае понимающий. Ніпаніматна, тупая дзёўка наша. Хал. О! Ён паніматны хлапчук i ў навуцэ, й у рабоце. Кл