НАМУЛІЦЬ (намуліць i намулщь) II спраж. Намуляць, сцерці нагу, бок чым-небудзь. Далёка йці, каб ног ні намуліў. Сл. Намуліў руку: дзяржаньне такое нідобрае. Кл. Гл. мульмо. НАПАВІДО'ЦЫ (напавіддцэ, напавіддц[э], часам напавідоцы). Прыслоўе. У полі зроку; так, што відаць, бачна. Хай ходзіць тавар напавідоцэ.)Кл. Параўн.: widok—светлая, адкрытая мясціна. A. Селішчаў, Старославянский язык, II, стар. 63. НАПАДБУКРО'ЙВАЦЬ (напудбукройваць, нападбукройваць) I спраж. (-аю, -аеш), nepaходны. Нападбухторваць (таксама ўжываецца), нападгаворваць. Нападбукройвалі п'яных паліцаяў, дак тые валацугі (паліцэйскія) й давай спаганяць чагб ні булб. Кл. НАПАДОФВАЦЬ (нападорваць i нападворваць) I спраж. (-аю, -аеш). Навыворваць барознаў бульбы, буракоў. Ужэ нападорвалі (барознаў) з дваццаць. Кл. Гл. падорваць. НАПА'ШКІ (напашкі). Ужываецца пры дзеясловах надзець, накінуць, апрануць (верхняе адзенне). Надзець напашкі—надзець (накінуць) толькі на плечы. Хварсун той напашкі носідь піжак. Кл. Хоць напашкі ўскінь што. Барб. Параўн.: ускінуўшы на апашкі паліто. A. Чарнышэвіч, Світанне, 1957, стар. 40. НАПЕФЫЦЬ (напёрыць). Гл. перыць. Вот напёрылі твайго Хвёдара. Кл. Параўн.: напярыць. Радашковічы. НАПРСУСТ (арф.). Ужываецца з дзеясло
Дадатковыя словы
валацўгі, намўліў, пяных, рўку, хварсўн
2 👁