вам жаць; жаць напрост—жаць i не звязваць у снапы, а рассділаць жменькамі. Кл. НАПРСУЦІ (напроці). Насупрадь. Стаў напроці й стайщь. Кл. Параўн.: чэшскае naproti— насупрадь. НАТІУСТА (напусто(а). Ужываецда, як i прыслоўе наліхо(а), ва ўстойлівым спалучэнні: Двару твайму наліхо да напусто. Кл. НАПУ'Ш Ы ЦЦА (напушыцца). Гл. пушыцца. Напушыдда й ходзіць, дзень маўчыць. Кл. НАПЯРЭўСЦІіКІ (напярэсьцікі, нап[е]рэсьцікі). Напярэсцігі, наўпрасткі, карадейшым шляхам, наперарэз (ісді, бегчы). Бяжы напярэсцікі (арф.). Кл. Параўн.: напрасцік. A. Чарнышэвіч, Світанне, 1957, стар. 73. Параўн.: напярэсцігі. Карэліцкі раён. Параўн.: (кветкі) напярэсцігі кланяліся i заклікалі спыніцца палюбавацца. Я. Скрыган, Наталя, 1957, стар. 27. НАРАУЦЭ' (нараўцэ) ніяк. Сустрэта толькі ў прыказцы: Дзе сяльцэ, там i нараўдэ. Зуб., Сл., GKac. НАСГЛА (насіла) жан. Гладка абструганая яловая жэрдка; на дзвюх насілах носядь копы на грузкай (гл.) сенажаці. Узялі насілы й папин копы насіць. Хал. HA'CKI (наскі, наські). Прыметнік ад займенніка наш. Наськіе гаворадь (сЛухаючы paдыё). Кл. НАСТСУЙНІК (настойнік i настойнік) мужч. Судзіна на 2—5 літраў, у якой адстойваецца малако (аддзяляюцда вяршкі). Кл
Дадатковыя словы
hacki, дварў, напярэ^сціікі, напўшыдда, напўшыцца, пўшыц, тваймў
1 👁