НАКУЛЕ'ШКАЦЬ (накулёшкаць) I спраж. (-аю, -аеш), пераходны. Набіць, але не модна, без асаблівай злосці. Кл. НАЛАЛІІЦЬ (налапіць) II спраж. (-плю, -п-іш), пераходны. Залапідь, залатаць, калі латка (лата) накладаедца зверху. Мёх налагала. Кл. НАЛГСННК (налісьнік) мужч. Блінчык (тонкі) з пшанічнае мукі. Такіх смачных налісьнікаў з дваддаць можна зьёсьці. Пае. Янкі Купалы. НА'ЛІХА (наліхо(а). Ужываецца, як i напусто(а), ва ўстойлівым спалучэнні: Двару твайму наліхо да напусто. Кл. Параўн.: Наліхо мне такая хёўра? Кл. НАМАНГЦЬ (наманхцъ) II спраж. Гл. маніць. Наманіў на ўсіх (нагаварыў няпраўды на другіх). Пае. Янкі Купалы. Наманіў, што й у каробку ні зьбярэш. іКл. НАМАРСКА'ЦЦА (намарскацца) / спраж, (-аю-сяf -аеш-ся). Напрацавацца; затрадіць многа сілы на такой прады, як касьба, капание канавы, ямы i медь неадкладную патрэбу пад'есці—папоўніць сілы. Покуль сонячко ўзнялосо, дак ён ужэ намарскаўса й сьнёдадь прышоў. Кл. Параўн.: вымарскацца (гл.). Параўн.: чэшскае mrskati—біць, хвастадь, сцябадь; mrsknouti—хвасянудь, сцебануць, выцяць. НАМЕ'ТКА (намётка) жан. Пазнавальны знак (напрыклад, на вуху ў авечкі, на лапды ў ryci). Вазьмі да намётку зрабі, Кл
Дадатковыя словы
дварў, накулешкаць, наліха, наметка, падесці
3 👁