МУЛЬМО' (мульмо) ніяк. Мазоль. Шчэ ні зажыло мульмо ў лысага (вала), ярмом намуліў.!Kл. Гл. мулка. МУ'СА (муса i мыса) жан. Морда ў каровы, цяляці, сабакі. Мусу абадрала карова. Байл. Што то (што гэта) на мусе ў каровы? Кл. Мыса ўся ў крыві. Пае. Янкі Купалы. МУХАМОФА (мухамора) жан. Мухамору зьёла (кошка) й здохла. Пае. Янкі Купалы. МЬГСА (муса i мыса). Гл. муса. Кл., пае. Янкі Купалы. МЯНТА'ШКА (м[е]нташка) жан. 1. Прылада, якою вострадь касу. Кл. Барб. М[е]нташка мая спахаласа. іКл. 2. Пераноснае. Балбатун, трапло. Пае. Янкі Купалы. МЯНТА'ШЫЦЬ (арф.) -y, -ыш, пераходны. 1. Вастрыць мянташкаю касу. Ты мянташыш не так (арф.). Кл. 2. Хутка есці, як за сябе закідаць. (Кл. МЯТ Л А' (мятла, м[е]тла) жан. 1. Венік, насаджаны на палку. Мятла—для працы ў гумне, свірне. Мятла звычайна робіцца таўсцейшая за венік i з даўжэйшых розгаў. Мятлу ні кідай у гумнё. Кл. М[е]тла нам ні трэба. Кл. 2. Пераноснае. Чалавек, які хутка, спрытна ходзіць, робіць. Кл. МЯ'ЧЫК (м'ячык, мячык) мужч. У м'ячыка гулялі. Байл. М 'ячык у нас e. Кл. Н. НА'БА (набо i наба). Добра што. Брацьмуць—набо што пазволіў. Набо е каму дроў ацьсёкці. Зуб. Набо, каж[э], ўзялі. Кл
Дадатковыя словы
камў, карбва, карбвы, мухамбру, мянташыць, мятлў, мячыка, мўсе, намў
21 👁