НАБАСО'НАК (набасонак, набасонач). Набасонак абуў чобаты, дак ногі памёрзьлі. Кл. НАБАОО'НАЧ (набасонак i набасонач). іКл. Гл. набасонак. НАБГО'М (набгом i набгом). Підь (жлукціць) набгом—піць не шклянкаю, a з бутэлькі, збана ці іншай судзіны, нахіліўшы яе. Набгом— з нагібам. Набгом вужлукціў. Хал. Набгом вып'ю. Кл. НАБГЛІЦЫ Гл. набілкі. НАБГЛКІ (набілкі) толькі ў 'множн. Частка ткацкага варштата, у якую ўстаўляецца бёрда. Набілкі забрала й ні прынёсла. Барб. Haбіліцы. Зуб. НАБГРАК (набірак i набёрак) мужч. Маленькая каробачка з лубу, з бяроеты. Набірак малш назьбірала. Кл. Параўн.: наберар. П. Панчанка. Выбраныя творы, 1956, стар. 70. НАБГРАЧАК (набірачак i набёрачак) мужч. Памяншальнае ад набірак. Кл., Байл. Гл. набірак. НАВЕ'ЗАЦЬ (навёзаць) -аю, ~аеш, непераходны. Няўмела нагатавадь стравы. Навёзала, што хіба толькі парасятам. Кл. Параўн.: везадь. НАВЕРАДЗГЦЬ (арф.) -дж-у, дз-іш, neраходны. Ужываедда з прамым дапаўненнем (рука, нага, спіна). Натаміць, натрудзіць аж да пашкоджання, да захворвання (рукі, нагі, спіны); Наверадзіў руку, дык шосты дзень paбідь няма як (арф.). Барб
Дадатковыя словы
абўў, выпю, вўжлукціў, набаоонач, набасбнак, набгбм, навезаць, нбгі, тблькі
6 👁