МОТІЛКІ (могілкі) толькі ў множн. Могілкі, калі гаворадь пра клады (гл.) не для праваслаўных (яўрэйскія, каталіцкія). За польскімі могілкамі. Кл. Гл. клады. МО'ЛЛЮ (мдльлю, мдльлю). Сплаўляць лес моллю—сплаўляць не звязваючы ў плыты, a пускаючы бярвенні па цячзнню. А мы мольлю гналі. Хал. Далёко мольлю йі загоніш. Кл. МОЛЬ 1 (моль, моль) жан. Моль (насякомае). Молі ў вас багато. Хал. МОЛЬ 2 жан., зборны, толькі ў адз. Рыбымаляўкі. іКалі ідзе гутарка пра адну штуку— молька. Гл. молька. Што зь ёстаю рыбаю? Moлі й таё німа. Кл. МО'ЛЬКА (молька, молька) жан., множн.— молькі (молькі, молькі). Зборны жан.—моль (гл. моль2). Рыбка-маляўка. На мольку акуня выцяг (вывудзіў). Пас. Янкі *Купалы. Кашом налавілі гладышку моляк. Кл. Параўн.: рускае малёк. МУ'ЛІЦЬ (муліць) II спраж. 1. Пашкоджваць нагу, бок чым-небудзь. Чобаты сухія, дык вёльмі мулядь (націраюць ногі) (арф.). Кл. Нёшто муліць (на возе пад сенам нейкі цвёрды прадмет), с[е]дзёць ні можна. Кл. 2. Не цярпіцца. Кл. Параўн.: мулка. МУ'ЛКА (мулко i мулка). 1. Цвёрда (спаць, сядзець, трымаць што-небудзь у руцэ, на плячы). На пёчы мулко спаць. Барб. Я б занёс ету дзеравяку, але мулка ў пл[е]чо. Кл. 2. Пераноснае. Не дярпіцда. Мулко ў хаце? Кл