КУЛЬ1 (куль) мужч. Тоўсты сноп нясцёртай саломы. Ыараблю кулёў. Байл. Куле (кулі) прадала. Кл. Тваё ні снапы, а куле. Кл. КУЛЬ2 Мяшок. Куль мукі ў лаўцы купілі. Вайц. КУЛЬ*3 Частка невада. Кл., Хал., Параўн.: рускае мотня. КУЛЬБА'КА (кульбака) жан. Частка ярэмда (гл.), па форме — вугольнік, адзін бок вугольніка наглуха прымацава'ны да ярэмца, у другім маецца адтуліна, у якую закладаецца заноза (гл.). Ёхалі з Глуска й вуваліласа кульбака, так намучыласа; я закладу — йзноў вывалідца, й ніхтб ні натрапіўса, каб памог. Кл. КУЛЬТУФА1 (культура). Культура. Кл., Зуб., Поб. КУЛЬТУФ А2 Культурный сеяныя травы. Культуры табё накасіў. Кл. КУЛЯВА'Я (арф.). Прыметнік ад назоўніка куль (саломы). Ужываецца з назоўнікам салома. Гл. куль. Некулявая салома на стрэхі не гадзіцца (арф.). Кл. КУ'ПЧА (купча) жан. Куплены (не спадчынны) участак зямлі. На купчы жылі тут адны. Байл. Купчу купіў. Кл. КУРАВО'ДЗІХА (кураводзіха) жан. Курыца, якая выседзела i водзіць куранятаў. Такая добра кураводзіха,—што так гл[е]дзщь куранятак. Пас. Янкі Купалы. Мая кураводзіха ужэ ўвос[е]нь нёсьціса пачала. Кл
Дадатковыя словы
вўваліласа, глўска, куравбдзіха,—што, кўпчу, кўпчы, намўчыласа, памбг, прымацаваны, ўвбс[е]нь
5 👁