Малы, прым.— Тут у знач. наз.: малое, -ога, п.— Невялікі па памерах. Всліч, -ы, ж — Тут: што-н. надзвычай вялікіх памераў, гмах. Той, хто не мае выдатных якасцей, схільны перавялічваць свае магчымасці. Гаворыцца (часцей з іроніяй абб жартам), калі хто-н. бярщца за пешта большое, на што здольны. Адпав. у руск.: ВСЯКАЯ БУКАШКА ЛЕЗЕТ В КОЗЯВКИ; И ЕСЛИ КАРЛОЙ СОТВОРЁН, ТО В ВЕЛИКАНЫ НЕ ТЯНИСЯ (И. Крылов). МІЛ ТОЙ КУТОК, ДЗЕ АБРЭЗАЛ1 ПУПОК Гл. НЯМА ЛЕПШ ЗА ТОЙ КУТОК, ДЗЕ ВЯЗАЛI ПУПОК. МОЙ РОДНЫ КУТ, ЯК ТЫ МНЕ МІЛЫ, ЗАБЫЦЬ ЦЯБЕ НЕ МАЮ С1ЛЫ Паходзіць з паэмы Якуба Коласа "Новая зямля" (1910— 1923), шырока вядомыя яе першыя радкі: Мой родны кут, як ты мне мілы!.. Забыць цябе не маю сілы! Не раз, утомлены дарогай, Жыццём висим мае убогай, К табе я у думках змятаю I там душою спачываю. Родны кут, мн. не ўжыв.— Радзіма, родныя мясціны, месца нараджэння. Мілы, прым — Тут: любімы, блізкі сэрцу. Не мець сіл (сілы). Разм— Тое, іито і не ў сілах. Компонент дзеясл. вых. Ужыв. у сполучанні з інф.— Не марш, не мець магчымасці (зрабіць што-н.). Радзіма заўжды застаецца самым любімым і приемным месцам на зямлі, без якога чалавек не можа жыць