шэвічава "Калок свой мілейшы, як чужыя клямкі"... (Літаратура і мастацтва, 10 студзеня 1992 г.). Адпав. у руск.: НА РОДНЫХ КАМНЯХ СОН СЛАЩЕ, ЧЕМ НА ЧУЖИХ ПЕРИНАХ; СВОЙ ОГОНЁК ЯСНЕЙ ГОРИТ; ХОРОШО НА ДОНУ, А НЕ ТАК, КАК В ДОМУ; ЧУЖОЕ КРАСНЕЕ, А РОДИМОЕ МИЛЕЕ. П ар а ў н.: ЧЫМ ЗА МОРАМ ВІНО ПІЦЬ, ЛЕПШ (лепей) 3 НЁМАНА (у Немане) ВАДЗІЦУ. КАМУ ГУСТА, А КАМУ ПУСТА Гл. АДНАМУ ГУСТА, А ДРУГОМУ ПУСТА. КАМУ ПА КАМУ, А КАМУ ДВА КАМЫ' Камы, -оу, адз. ком, ката} м. Дыял.— Тут: галушкі з тоўчанай бульбы і мукі, якія начыняюць грыбамі, кавалачкамі сырога сала і інш. Бульба, з якой гатуюцца камы, з 'яўляецца адным з галоўных прадуктаў харчавання на Беларусі (выцесніла многія іншыя культуры ў другой палове XIX ст.). У народзе яе называю т. "другім хлебам". Асаргымент бульбяных страў на Беларусі вельмі шырокі: бульба пєчаная, "у мундзірах", адварная, смажаная, тушаная, пюрэ (тоўчанка"), бабка", клёцкі, аладкі (дранікі) і інш. Иайбольш лашыранымі з'яўляюцца адварная бульба (яе ядуць звычайна з кіслай капустай, скваркамі, салёнымі агуркамі, сыраквашай) і тоўчаная, якая запраўляецца салам, алеем, грыбамі, малаком. Адварная і тоўчаная бульба лічыцца нацыянальнай сгравай беларусаў. Даўией гатавалі яшчэ і бульбяную кашу (тоўчаную бульбу з дабаўленнем канаплянага ці льнянога семя), якая таксама мела назву камы" (адз. няма). Тое, што і АДНАМУ ГУСТА, А ДРУГОМУ ПУСТА. — Недарэчнасцю, нават несправядлівасцю... здаедца і тое, ілто ў арганізацыі, у якой без малога дзве сотні высокакваліфікаваных рабочых-межшізатараў, якіх трэба цаніць