Славы, вядомасці прагне той, хто не здольны набыць іх уласным розумам. Гаворыцца (часцей з иеадабрэннем або з іроніяй), калі разумным, вартим павагі хоча паказацца бездар Адпав. у руск.: ЕСЛИ ГОЛОВА ПУСТА, ТО ГОЛОВЕ УМА НЕ ПРИДАДУТ МЕСТА (И. Крылов); ПУСТАЯ БОЧКА ПУЩЕ ГРЕМИТ; ПУСТОЙ КОЛОС КВЕРХУ ГОЛОВУ НОСИТ. ЕШ, ПАКУЛЬ РОТ СВЕЖ Свеж, кар. ф. прым. свежы. Есці трэба, пакуль маєш апетыт. Гаворыцца як запрашэнне частавацца. — Бацька на рабоце? — Сена возіць. Наказвала, каб н пазніўся. Сёння ж збяромся вечарам. Учора закалолі кабанчыка, ухадзіліся збольшага... — На вячэру хопіць? — пажартаваў сын.— Хопіць... Абы здароўе было есці... — Па гэтым пакуль што не плачам... — Ага, сынок: еш, пакуль рот свеж... Ты раздзявайся, а я тут скоранька пастаўлю на стол (А. Кудравец. Песня). Вядома, еш, Пакуль рот свеж, Ды не ўзялі каб Сыць і заеж. Не покуль жвеш, Датуль жывеш,— Пакуль надзею ў сэрцы Маєш (Р. Барадулін. Тварэц у таварыстве па ахове аўтарскіх правоў). Адпав. у руск.: ЕШ Ь, ПОКАМЕСТ ЖИВОТ СВЕЖ (Уст.); У КОГО Ж ИВОТ СВЕЖ, ТОТ ПОБОЛЬШ Е ЕШЬ. ЖЫВУЦЬ НА СВЕЦЕ л ю д з і 3 ВУДЫ, а л е ' НЕ ЎСЕ I НЕ ЗАЎСЮДЫ Гл. ХОЦЬ, ПРАЎДА, ХЛЕБ ЯДУЦЬ I 3 ВУДЫ, АЛЕ НЕ ЎСЕ I НЕ ЗАЎСЮДЫ