Гаворыцца, калі хто-н. трапіў у цяжкае матэрыяльнае становішча, каб падбадзёрыць яго; або калі трэба падкрэсліць незалежнасць чалавечых якасцей каго-н. ад яго дабрабыту. У гэтых дробязях", у гэтай "проста непрактычнасці" мне бачыцца яшчэ адна маладая ды паэтычная рыса характару [Алеся Адамовіча]. Грошы ёсць — грошай няма — мы самі золата — так жа ў народзе гаворыцца (Я. Брыль. Алесь Адамовіч). Адпав. у руск.: БЕДНОСТЬ НЕ ПОРОК; И БЕЗ ГРОША САМА ХОРОША; НИЩ ЕТА НЕ ОТНИМАЕТ НИ ЧЕСТИ, НИ УМА; ТОТ БОГАТ, КТО САМ СЕБЕ РАД. ДА ПАРЫ' ЗБАН (збанок) ВАДУ НО СІЦЬ: ВУШКА АДАРВЕЦЦА І ЗБАН ПАБ'ЕЦЦА Да пары. Акал. Ужыв. у прык., скарачэнне фразеал. тоеснага знач. "да пары да часу". Акал. Разм,— Пакуль што, часова; да якога-н. тэрміну. Збан — высокая, пераважна паліваная гліняная пасудзіна, мае пукатыя бакі, цыліндрычнае горла, літок і ручку; часта ўпрыгожваецца раслінным або геаметрычным арнаментам. На Беларусі збан як прадмет хатняга ўжытку шырока пашыраны з XVI ст. У беларускіх вёсках да цяперашняга часу збаны выкарыстоўваюдца для захоўвання вады, малака, квасу і пад. Збан, як і наогул любы гліняны выраб, не надта моцны і даўгавечны ў карыстанні. Збанком звычайна называюць невялікі збан. Вушка, -а, н. Разм.— Тут: частка прадмета, за якую бяруцца рукой пры карыстанні, ручка. Усё мае свой канец. а) Гаворыцца, калі хто-н. лічыць што-н. вечным, нязменным каб падбадзёрыць яго або перасцерагчы ад памылак. — Нічога, Юраська! Супакойся! Да пары збан ваду но сіць... Пойдзе твая справа на лад. Недарма за яе Несцерка ўзяўся! (В. Вольскі. Несцерка). Прыказкамі высмейваюць