БЛІЗКА ВІДАЦЬ, ДЫ (але) ДАЛЕКА ДЫБАЦЬ Дыбаць, незак. Разм,— Тут: ісці. 1. Не усяго таго, што здаецца вельмі даступным, у сапраўднасці так лёгка дасягнуць..Гаворыцца, калі па тых ці інших причинах вельмі цяжка або наогул пемагчыма ажыццявіць жадаемае. Мінаем нізкарослыя кусцікі, балюча колюцца ў босьгя ногі галінкі, што валяюцда на зямлі. У бляску маланкі на ўзгорку паказваецда лясок. Моўчкі прастуєм гуды. Трэба адпачыць, не так нам, як Тарасюку. Ён, бедалага, зусім знямогся, цяжка сапе і ледзь цягне ногі. Лясок блізка відаць, але далёка да яго дыбаць (С. Александрович. Далёкія зарніцы). Адпав. у руск.: БЛИЗОК (близко) ЛОКОТЬ, ДА НЕ УКУСИШ Ь; ВИДИТ СОБАКА МОЛОКО, ДА РЫЛО КОРОТКО; ГЛАЗАМ ВИДНО, ДА НОГАМ ОБИДНО; ХОТЬ ВИДИТ ОКО, ДА ЗУБ НЕЙМЁТ (И. Крылов). 2. Тое, што і ЛЁГКА СКАЗАЦЬ, ДЫ ДАЛЁКА ДЫБАЦЬ. [Карнейчык:] — Ох, і дыпламат ты, Арон Яфімавіч! [Нодэльман (падыходзіць да стала):] — А ты што?.. Тэхнікай валодаеш? [Карнейчык:] — Бяру ва ўсе лапаткі. Хачу галоўнага інжынера дагнаць і перагнадь. [Нодэльман:] — Ого? Блізка відаць, ды далёка дыбаць (К. Крапіва. Канец дружбы). БУДЗЕМ СЕЯЦЬ, БЕЛАРУСЫ! Паходзіць з верша Петруся. Броўкі "Будзем сеяць, беларусы" (1942): Хутка вызналяцца гоні 3-ггад уціску, з-над прьмусу, Будзем сеяць, беларусы