Не шкода хіба! Багатаму шкода карабля, а беднаму — кашаля! Карова — ето не кашэль! — сказала НібытаІшадіха (I. Мележ. Оодых навальніцы). Адпав. у руск.: БОГАТЫЙ БЕРЕЖ ЁТ РОЖУ, А БЕДНЫЙ ОДЁЖУ. БАГАТЫМ (багатаму) ЧОРТ ДЗЯЦ ЕЙ КАЛЫША Гзггае народнае выслоўе — скарочаны варыянт прыказю "Загатым (багатаму) чорт дзяцей калыша, а бедным (беднаму) з калыокі выкідае". Багеты, бедны - т. БАГАТАМУ ШКОДА КАРАБЛЯ, А БЕДНАМУ - КАШАЛЯ. Чорт дзяцей калыша х а м у. У безасаб. р ш в. Разм. Жарт. — Каму-н. вельмі шанцуе. Чорт — паводле забабонных уяўленняў — злы дух, які мае выгляд істоты, укрытай чорнай поўсцю, з рожкамд, казлінай бародкай, хвастом і капытамі. Акрамя таго, у беларусаў, як і за ўсіх усходніх славян, паняцце чорт" было наогул агульным для ўсёй нячыстай сілы. У народных павер'ях беларусаў неабяоднай умовай багацця ў хаце была наяўнасць дамавіка (хатняга духа), адным з абавязкаў якога быў нагляд за дзецьмї. (Гл. таксама ЧЫМ ЧОРТ НЕ АРАЎ, ТЫМ Ї СЕЯЦЬ НЕ СТАЎ.) Звычайна удача сиадарожнічае таму, хто і без таго не пакрыўджаны лёсам, а ўсе бядоты звальваюцца на тато, каму і так несалодка жывецца, Гаворыцца, калі каму~в. заўжды шанцуе, або, наадварот, не шанцуе ніколі. Паны пад вечар прыязджаюць, 1х на кватэры ўжо чакаюць, Сюды прыпрэ іх у змярханне. Пад вечар неба нраяснілась, I ўсё вакол развесялілась; 'Тлядзі — панам і туг шанцуе; Сама пагода ім слугує, I сонца свеціць, стала ціїпа — Багатым чорт дзяцей калыша",— Міхал у думках зазначає ї сам з сабою разважае. І рупіць гэта паляванне, А заутра ранкам у свіганне Яму падводзіць трэба пана (Я. Колас