пыгае ў яго: — А што, панічу, не сцюдзёна цяпер? — О, не! Цяпер цёпла,— А можа, паніч есці хоча? — О, і дужа хачу.— А што, панічу: што кажух, то не вата, а што капуста, то не гарбата (К. Каганец. Што кажух, то не вата). Адпав. у руск.: КОЗЬИ КРУГЛЯШИ - НЕ ОРЕХИ, МЫШ ИНЫЙ СОР - НЕ ПЕРЧИК. б) Гаворыцца (часцей жартам), калі хто-н. аддае перавагу традыцыйным народным стравам перад іншымі або калі да стала падасцца капуста. [Заціруха:] — Спакойна. Без панікі. (Абводзіць поглядам кухню, бачыць капусту.) Згатуем капусту! Кіслую капусту! Вельмі карысная страва. У ёй шмат вітамінаў, і яна вельмі пажыўная. Нават прыказка такая ёсць: "Што кажух, то не вата, што капуста, то не гарбата!" (В. Зуб. Злавацца не трэба). Адпав. у руск.: Щ И ДА КАША - ПИЩ А НАША. ШТО КАМУ РУШЦЬ, ТОЙ TOE І ЖУПІЦЬ Рупіць, незак— Тут: турбашць, хваляваць, не даваць спакою. Жупіць, незак. Дыял.— Гаварыць; расказвацъ. Чалавек заўжды гаворыць аб тым, што яго хвалюе. Гаворыцца (нярэдка жартам), калі хто-н. у размове ўвесь час звяртащца да адной і той жа тэмы. Мне пригадалася, як у самым пачатку мяне хвалявалі дачыненні дырзктара і галоўбуха. Мне тады здаліся яны вельмі лагодныя. А «яд ома ж, што ў большасці выпадкаў яны бываюць, наадварот, — напружаныя. Мне захацслася гэта праверыцъ. Я ведаў, што пры першым зручным випадку дырэісгар абавязкова скажа: ат, справы не важныя — бухгалтар у мяне не надта складны. Як кажа народная