мам",— А! — махнуў рукою Нічыпар,— Ёсцъ прыказка: "Ці памор Гаўрыла, ці яго скула зэдавіла". Тое самае і тут. Лад, рэжым — адзін чорт (Я. Колас. На ростанях). Адпав. у руск.: ВСЁ ЕДИНО, ЧТО ХЛЕБ, ЧТО РЯБИНА: ОБА КИСЛЫ; ХРЕН РЕДЬКИ НЕ СЛАЩЕ; ЧТО В ЛОБ, ЧТО ПО ЛБУ. ЧАГО' НЕ ЯСі' ТАГО Ў РОТ НЕ НЯСі' Не нес ці ў рот ш т о, ча г о. Разм — Тое, иіто і не браць у рот ш т о, ч а г о. Разм. Ужыв. лры дзейн. са знач. асобы,— Тут: не есці. Не ім к їііс я атрымаць тое, ад чаго усё роуна адмовішся. Гаворыцца (часцей з пеадабрлтем), калі чые-и. намеры, жаданні не вы-глядикщь сур 'ёзнымі. Васіль спасцярожліва азірнуўся на Ганну — яна ўжо не спала, усё чула,— і губы яго задрьшалі ад гневу.— Адыдзі ты!..— 'Яўхім дабрадушна ўсміхнуўся.— Не бойся, не адаб'ю. Такога цвету — па ўсяму свету! — Ганна едка адгукнулася: — Чаго не ясі, таго ў рот не нясі! Шчасце якое! Патрэбен ты мне, як хата сабаку (І. Мележ. Людзі на балоце). 'Адпав. у руск.: КОЛИ НЕ ЛЮБО, НЕ ОБЛИЗЫВАЙ ГУБЫ. ЧАЛАВЕК ЕСЦЬ ХЛЕБ ТРАЯКІ: БЕЛЫ, ЧОРНЫ I НІЯКІ Хлеб, -а, м., толькі адз — Тут: прадукт харчавання. Хлеб быў і застаецца першай паўсадзённай ежай беларусаў. У традыцыйных уяўленнях сялян, усе стравы, якія ўжываліся разам з хлебам (боршч, капуста, крупеня, малако), разгладаліся не як самастойныя, а як дадатак, прыварак" да хлеба. Аснову харчавання ў беларусаў складаў жытні (чорны") хлеб