вам, дзеўкам, не паверыў'? Вы ўсе такія: а падсядзь к вам, дак і самі вешаецеся на шыю. (Ладыходзіць да яе.) [Юлія:] — Не лезь! Бо валасы выдзеру. [Наум:] — Хто каго любіць, той таго чубіць (В. Дунін-Марцінкевіч. Сялянка).— Што гэта, паночку, яна да вас прычапігсася? — спытаў пан падлоўчы.— Не ведаю,— адказаў Лабано віч.— На сведе, пане-суседзе, бывае так, што хто каго любіць, той таго і чубіць (Я. Колас. На ростанях). Роцік гак захапіўся адкаркоўваннем бутэлькі, што не заўважыў, як газы з сілай выштурхнулі корак. Нібы хто з лісталета стрэліў. Бутэлька была нахілена ў бок Кулі, і корак пацэліў ёй у лоб. Застолле зарагатала. Нехта выгукнуў: — Дуэль! Хто каго любіць, той таго і чубіць (Р. Сабаленка. Лора). Адпав. у руск.: КОГО ЛЮБЯТ (люблю), ТОГО И БЬЮТ (быо); МИЛЫЕ БРАНЯТСЯ - ТОЛЬКО ТЕШАТСЯ. ХТО ПАРАСЯ' (иарасё) УКРАУ, У ТАГО Ў БУШАХ (уву'шшу) ПІШЧЫ'ЦЬ Увушшу, прысл. Разм — У вушах. Парася, калі яго бярэш у рукі, вельмі прарэзліва вішчыць (асабліва, калі яму прычыніць боль). Свойскі від свінні разводзяць на Беларусі для атрымання найболыд пажыўньж прадукгаў харчавання — мяса і сала, традыцыйных для нацыянальнай кухні беларуса (гл. НІ СЕЛА, НІ ПАЛА, ЗАХАЦЕЛА БАБА CAJIA), а таксама скуры і шчаціння. Вінаватаму ў чым-н. заўжды здаецца, што ём немым выдае сябе. Таворыцца, калі па паводзтах, учынках каго-н. відаць, што ён адчувае за сабою нейкую віну. Народу на вакзале было мала. Лабановіч узяў білет, акінуў вокам станцыю. Нічога небяспечнага ні тут, ні на пероне ён не заўважыў. Але прыказка гаворыць: хто ўкраў парася, у таго ў вушах пішчыць (Я. Колас. На ростанях). Тады