Дурны, прым — Тут у знач. наз., -ога, м. Якім-н. якасцям аднаго чалавека заўсёды магчыма супрацьпаставіць такія ж самый яхасіді другога. Гаворыцца, калі хто-н. упэўнены, што ё'н не горшы за іншых, і ні за што не падпарадкуецца нічыйму ўцісісу. Выбягае [Саука], заве: "Ціпачка, ціп, ціп! Селачка, сел, сел!.. Курачка, кур, кур!.. Ах, каб цябе, хай цябе, каршуновы аб'едкі ды ўсё такое!" (Убягае.) Ніяк не даецца, ані не зымаеш, а Магрэта хай толысі адзавецца да яе, як яна прысядзе, гэтак скукарэчыцца, хоць ты яе, значыць, бяры і рэж, а ад мяне на гоні ўцякае... Ах, каб цябе маланка і рэзя-разанка! Хіцер Зміцер, але і Саўка не дурны: жыў не буду, калі не злаўлю! (Л. Родзевіч. Збянтэжаны Саўка). Адпав. у руск.: ОСТЁР ТОПОР, ДА И СУК ЗУБАСТ. ХОЦЬ, ПРАУДА, ХЛЕБ ЯДУЦЬ I 3 ВУДЫ, АЛЕ НЕ ЎСЕ I НЕ ЗАЎСЮДЫ; ужыв. таксама ЖЫВУЦЬ НА СВЕЦЕ ЛЮД ЗІ 3 ВУДЫ, АЛЕ НЕ ЎСЕ I НЕ ЗАЎСЮДЫ Паходзіць з паэмы Якуба Коласа "Новая зямля" (1910— 1923): Дзед маў да сецей иахіленне, А вудїіць — не: не меў цярпеннк I не ліобіў наоіул вуды I гэтай вудавай маруды, Бо вуды лзобяць больш паны I, выбачайце, свістуны; Хоць, прауда, хлеб ядуць і з вуды, Але не усе і не заўсюды. Праўда, -ы, ж,— Тут у знач. пабочн.: сапраўды. Хлеб - гл. БАТРАЧЫ (служачы) ХЛЕБ - САБАЧЫ ХЛЕБ. Есці хлеб. Разт. Ужыв. пры дзейн. са знач. асобы,— Тут з ч а г о: мецъ карысць, даход з якога-н. занятку. Жыць, незак— Тут ч ы м, з ч а г о, н а ч ы м: падтрымліваць сваё існаванне чым-н