НЯ$АЙ ПАН Ро 'б і ЦЬ (кажа) НА ГЛУМ;, А ТЫ БЯРЫ САБЕ НА ВУМ Няхай, масціца.— Тут у спалучзнні з дзеясл. 3-й ас. адз. цяпер. аб. утварас заг. са знал, даззолу. Пан - гл. КЛЯНТ ТЫ ПАНА, ПАИ ТАЎСЦЕЕ (сычае) (там жа гл. аб вобразе пана ў народных прыказках і прымаўках). На глум. Акал. Разм.— Жартам, у насмешку. П а р а ў и.: глумец, м. Уст.— Скамарох. Ты - гл. КЛЯНІ ТЫ ПАНА, ПАН ТАЎСЦЕЕ (сычае). Браць на вум ш т о. Ужыв. у прык. Абумоўленае вершаваным памерам прык. перафразаванне фразеал. "браць на розум" ш т о. Разм. Ужыв. пры дзейн. са знач. асобы.— Разумехдь усведамляць што-н. Усё вакол (якое б яно ні было) зауважай, прымай да ведама і расцэньвай сваім розумам. а) Гаворыцца (часцей як парада), калі хто-н. не звяргпае ўвагі на тое, што можа яму потым спатрэбіцца, або не бярэ па сябе клопат разважаць аб усім самому, падпарадкоўваецца чыёй-н. волі. Адзін, адбегшыся, павярнуў галаву ў бок Сцёпкі, гукнуу: — Прачытай: там напісана,— Хлопчык думаў, што Сцёпка непісьменны,. насмяяцца хацеў з яго. Але тое, што гаварылася на глум, Сцяпан узяў на вум. І сапраўды: чаму ж бы яму і не пацікавіцца надпісам? (Я. Колас. На прасторах жыцця). Адпав. у руск.: ВСЯК ЕРЕМЕЙ ПРО СЕБЯ РАЗУМЕЙ; КУМ ГОВОРИ НАОБУМ, А КУМА БЕРИ НА УМ. б) Гаворыцца (часцей як затік), калі хто-н. па тых ці іншых прычынах не вельмі стрымлівае сябе, не хоча быць памяркоўным. [Талаш:] — Пойдзем, сынку, разам. Я тут свайго Панаса чакаў, а ён не прыйшоў. Баюся, ці н е здарылася чаго з ім. Дык пойдзем, сынку. А ў дарозе нешта падумаем. Няхай нам пан робіць на глум, а мы, голубе, будзем браць сабе на