Грыбы і грыбная кулінарыя (2005). І. Я. Яшкін, Г. І. Сяржаніна

V r a v воз. Асвейсклв / £ W 4 ■...д.Ч -Ж ■ іД /-л--'*5Сч?0ЛА« Ж ў № А Д--2ў v f T ў v., "*A'/* Г I А "°3.- нрдч V - i ° ўV / 5 й г Ч \ " 7 - -Ш ' Цгу'ЛЕПЁЛЬ ' /fflcw - '■ / ° I / й Ц гу М А Л А Д З Е Ч Н А.. ",нск t\ў V b i] і В \.-V ° / j Q \Ш : * Л.: ў / Л\ ..ў Д Б А Б Р У Й С К 7": Д Ь а ЎКЛВЫСК / БАРАНАВІЧЫ* 'v Щ V П ' J j:Л /. П;; гі o- ffl N» л;.Оа ( уГ \ U o U -ваз. Вы'лимусхаеў О \ " / 9 \ 9 г * * * Г ш Г............. / V m .БЯРОЗА '? Ш П ч Овоэ. Чмрвонм: A - *' L БАРЫСАЎ fД ф ў ЖЛОБІН.,ійНмі-» Ш - 1 0 - 2 A - 3 A - 4 f f l - 5 ф - 6 [] - 7 Q - 8 ( J - 9 D i o Q - 1 Карта № 5. Назвы нізкі грыбоў: 1 — нізка; 2 — нізёлка; 3 — маток; 4 — матушка; 5 — вянок; 6 — вясло, вясла, вясёлка; 7 — вязка, вязанка; 8 — вешала; 9 — машста; 10 — нітка; 11 — шнур, шнурок. не супадаюць матывацыя чытача i матывацыя носьбіта гаворкі той або іншай мясцовасці. У мясцовых назваў склалася свая гістарычная матывацыя, свая сістэма характэрных прыкмет. Таксама ў назвах адлюстравалася свае светаўяўленне, свой вопыт, свае асацыяцыі. Кожны можа адчуць трапнасць беларускай мовы, арыгінальную самабытнасць у выражэнні аб'ектыўнай рэальнасці. Развіцце мікалагічнай наменклатуры i тэрміналогіі на Беларусі Матэрыял, сабраны на тэрыторыі Беларусі, даў магчымасць выбраць спецыфічныя мясцовыя тэрміны, прасачыць міграцыю назваў грыбоў з суседніх моў, выявіць адваротны ўплыў назваў з такой багатай на грыбы краіны, як Беларусь. Для ўсіх рэгіёнаў рэспублікі характэрна пэўная супольнасць мікалагічных найменняў. Адзначаецца таксама існаванне мясцовых, рэгіянальных сістэм. Яны выразна адрозніваюцца паміж сабой i ад сумежных суседніх моў (рускай, украінскай, польскай, літоўскай i латышскай). Некаторыя рэгіянальныя сістэмы на Беларусі маюць агульныя назвы i з больш аддаленымі мікалагічнымі сістэмамі (паўднёва-славянскай, нямецкай, французскай, лацінскай i грэчаскай