Дыялектны слоўнік (2005). Н. І. Гілевіч

 ◀  / 177  ▶ 
ад іх: кожны дзень трэба мыць да пояса, павымазваюцца ў пяску. Рудня. АГЛЯДЗІНЫ мн. Агледзіны. Але да вяселля маладая павінна пабыць на аглядзінах у маладога. Бывалі такія случаі, што можа сватаць адну дзеўку, а яму потым падвядуць другую. Рудня. АДАКРАСЩ зак. Украсці, выкрасці. Дачка мая харошая была. Былі яе картачкі, але зараз няма, нехта адакраў. Рудня. АДАСНУЦЦА зак. Адаспацца. От цяперацька ты хоць адасніся. Давай дома храпака, мілка мая дарагая, атдыхай. А то ніхто не папытаецца, ці можаш ты, а рабі i ўсё. Рудня. АДВАВУЛЩЬ зак. Адрэзаць ёмкі, вялікі кавалак хлеба, сала, каўбасы. Во адвавуліў колькі! Ці ўходаеш? Слабада. АДГОДА ж. Удзячнасць, адплата за паслугу. Буду я вам у вялікай адгодзе, у вялікай адгодзе, у вялікай прыгодзе. Псуя. АДГАСЦТЦЬ зак., перан. Набіць. Ото б, здэцца, узяла б палку i адгасьціла б так яе, каб век помніла. Волма. АДГУДЗЩЬ зак. Адгаварыць. Адгудзілі тваю дзеваньку малойцы. Мосар. АДКШЕНЫ дзеепрымет. Адкінуты. Аткінены ўжэ чалавек. Твая луста ужэ адрэзана. Хожава. АДКРБІВАЦЦА незак. Пачацца. Уся яда адкрыецца смашная, як малако паявіцда, а то аж сьвет не міл, душа засохла без млека. Волма. АДМЯНЩЦА зак. Перамяніцца. Усё адмянілася ў вачох, як захварэла: i хата не такая, i коўдра другая — усё не падобнае на сябе стала. Волма
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.
22 👁
 ◀  / 177  ▶