санях/ Два дубу, а конь саскочыў на тальню, а я як крыкнуў, а ён як хдаціў. дак пераламаўса абарак. А ён па зямлі як лінь -аёхау... JC не стаў паппаўляцца, дак за етым прадаў. Ну i я так не перэкладаў, не дагружаў. I буў у мене сём гадду. I хітры буў. Простаго, дак не паймаеш, не лавіўса. Дак ехаў цыган. Кабула сіва ў аглоблях. Кажэ: "Давай паменяём!" Я гавару: Давай". Его аддаў цыгану, а цыган даў кабулу. Дак тая кабула пабула у мене год. Ена сільно л:пая була! Саб! ее — па дзераву сераўно. А прыехаў з Барысавіч чалавёк. Кёбыла, но да маладая. Дак я даў сто рублей прыдачы й воз сена увосень. I вуменяў. Ох, була хітра, хітра! От була разумна да разумна! Да недоўголётня. Напралёт! Ходзіць у стадзі, да ўгледзіць цебе, дак травы не есць, да стаіць, ужэ пазірае на цеб-. От красавіца була! Да й лёхка! Уапражы ў воз, да не оадзіся зразу на калёсы, а зведзі з двара, тагды ўжэ й пабежыць. А то як сядзеш зразу на возу, дак як хваціць, дак панесе. Ну добра. Патём купіў каня после ее зімою. Маладого. Худы. Маладзіца запусціла его бес харчы, Сх'ашчыла. П'ятсот рублей аддаў. Я прышоў ее гледзець, а хазя1н кажэ: "Я ўчоро ў Мазыр ездзіў". А я кажу: "Ты с ума ей шоу! Етые косці, а ты ў Мазыр імі ёздзіў". Даў ему п'ятсот рублей. Палілі магарыч. Речка була так мётроў тры. Я кажу: "Еслі ету рёчку перэскочыць, дак лаведу дадому, а як не перэскочыць, дак назад тагды у хлеў аддам. Я ўперод перепрыгнуў па кладцы, а ён перэскочыў. А сваячка була. Заўеў к тэй сваяццы. Ограмлюса лю~ дзей. Шго так! худы конь. Праўда, заёхаў к сваяццы, ена дала есц! ему. Пабуў, эмеркло. Сеў я наверх, прыўеў. Прыўёў, дак перэзімаваў. Я на весне* вупусціў, дак ужэ людэі,— этэ не той конь. Не пазнаюць. Гліва, хвост! Гліва на два бокі. Красавец! Разумны. У трыццаць чацвёртум гаду дзевятнаццатаго аўгуста у.радзено. А я аддаў за его пяцьсот... А давал! поўтары тысечы. Калеснэй дарогай уез сорак пудоў весу. I мух не баяўса. Стаіць, муха не сядзе. Як дзвіне, дак та... Нл Бёлуй дзёд буў Лазар з Броева. Да купілi зёмло. Патомство жыве i цепер там, ужэ ўнукі, ўжэ сыны памёрлі. Я жыў на том селішчэ, то ўнука таго там за бором сад. Я его заўеў на пашу. Ён просты, гледзеў коней. Прышоў дадому. Нада було пусціць у сад, ён бу цэлы i астаўса. Коней там хадзіло пггук дваццаць п'яць. Я окінуў броць да лусціў проста, Іл гледзеу коней, ад коней нікагда* не атха
Дадатковыя словы
ббкі, гаддў, пятсот, саняхі, саскбчыў, схашчыла, тбм
3 👁