херма, хунт, ціх тыф', аахва! йафа, штрап, цюхляк /параўн. руск. *тюфяк ■/♦ Пераход e "/o/: стро?.т::а 'стрэмка*, паперочка. Пераход e /y/: суноааць. Пераход у /o/: ток»?ук, тлушч'. Пораход ы /a /: трамцетдь. Пачатховае /ca/ ў дзеяслоўных формах: сабсру, саўторыць 'зробіць уторы ў бочцы', сасхнёцца, сасхнуцца, сацёд ' сцёр' спічку. Цвёрдасць ц! "паўмяккасцьн зычных перад рэфяексамі галосных пярэдняга рада /асобяыя выпадкі/: м*ед, валfal, еар&мацца, цьвордо, цьворды, сыти ік. Адпадзенна пачатховага /в/: аўчкі, восьмого i осьмого, ўгоў да /выгода*, упальваць»выпальваць». упісваць выпісваць', усоко 'высока*, сёраўноўусероўна' Адпадзенне /й/: акраз. Адпадзенне /ць/: глулось, жысь. Адоутнасць прыстаўнога /в/: угор,.уц'розум*. Захаванне /г / у слове тагды. Кактамінацыя чавун + чыгун * чагуті, Марфалогія ў мясцовай гаворцы з'яўляецца ткпова ўсходнепалескайу. Варта тольхі крыху раскрыць некаторыя вядомыя асаблівасці словазмянення. 7 галіне марфалогіі назоўнікаў адзначым наяўнасць клічнай формы ад назоўяікаў жаночага роду на -а. Гэта форма, эразумела, вельмі натуральная ў першую чаргу ад уласных асабовых жаночых Імёнаў на -а, а таксама асабовых назваў жакочага роду: \дарко, Н Іно, Надзё, Вале, Панно, Кёце, дочко, сёстро, бабо, мамо, чётко, браціхо I г.д. Звычайныя пры звароце падобныя формы ад наэоўнікаў мужчынскага роду на -а: тато* дзядэько, Коле, Іванчо, Андрэйко, старший! інш. Аднак формы на -о магць гэтыя йазоўнікі i ў назоўным склоне ў роді дзейніка: Мой тато прыёхаў. А дзе тби дзпдзькр? Праўда, пры зваротнай форме старшино форма назрунага склону адзіночнага ліку — стушна: ўш старшына заежджаў, ў ЛІнгвістычная геаграфія J групоўка белаоуокіх гаворак. Мн., 1969. C
Дадатковыя словы
выпадкіі, глўлось, дбчко, зяўляецца, назрўнага, сабсрў, саўтбрыць, ст^шна, сёраўно^усероўна, тбй, усбко, уцрозум, іcaі, іoі, іyі, іасобяыя, івыгода, іві, ійі, іпараўн, іцьі
8 👁