Ну а адзявацца ішмагалі да ладой, пакуль ехаць у дэркву, яна ж чакае, кал! нрыедзе малады? — Яка сама надзяециэ. Тады тако га абучая не было, як цяперака. А тады яева сама ужа надзёкецца, косу заплетуць дружкі ей етне ужо. Косу заплетуць ей, ленты доуплетаюць ей, да ехал i у цэркву венчазд. — А кал! вянчаліся, на чым стаялі маладыя? — Ну, там у дэркві, ручнік расоцілать. — A ці было такое, кал! бацшка абводз іць маладых, штоб яна готы ручкік...? — Штоб цегла за сибох*? Ну, быўло, біЛ ю... — А для ча го гота? — А Ббг яего знае, ето бацшка ужо |м пазваляе. — Ш ке гаварылі, што гота для таго, каб другія дзеукі ішл! замуж? — Гавораць так, гаворадь, штоб цегла ужэ, штоб nps цегла, штоб вуцягвала ўсіх дзевак замуж. — А калі маладыя вянчаліся, што трымал! над галавой у маладых? — Ну ета ж венец. — А хто т рыма у? — Ну ета ўжэ сьвецілка i княды, дзяржыць ужэ над галавой еты Бенец,■ ■ — Княжы над чыёй дзяржыць галавой? — Над маладш, а ета над маладой, сьвецілка, У еяе ж сьвечкі ўжэ ў руках гараць. — Свецілка, хто так!? — Дзеука, подруга её, подруга. ■ — Так у яе ж можа рука забалець, кал! яна доуга дзяржыць? * Можа паможа хто? — Кічога! Аж заклякне рука, доуга дзяржыць. Там ужэ ніхто ке яамагао.. — Аднаму да сапага канца? Доуга ж, пакуль павянчаюццз. — ІІяўжэ, доуга! Ен жа!х водэіць там па волтарах, круга водзіць бащшса t путаешіа, ці се гласные, ужэ. Ну, канешне, ужэ гаворыш, што сагласш. — A ui былt такія сдучаі, каб сказал!, што не сагласны? — Ну, ужо еслі 'акажаш. што не сагласна, дак бацюшка вяенчаць ке будзе
Дадатковыя словы
бы^ло, сйбох
1 👁