одачыць, о цэрквы прыохалі да маладой, да бацькі маладой? — Так, да маладой. — А воеь бывав у маладога так i чалавек, старэйда, як! кіруе уоім? — Ета ужо энаеце, мо хросны етай маладой? г, — А як яго называют,? ~ Ну, дружок звалі, дружок. — А У малагой такоама быу так! чалавг? — Ну тока, есьцека i у маладой, булі такіе ужэ. Шчэ пелі: Ой хадзіла Машвчка па долю, вя!ла сабё два вяночкі с куколю, Да й праоіла у татачкі дзянёчка, штоб знаоідь да вечара вяночка. А бацько ужэ ей так кажа: панасі, дзіця маё, панаеі, А тады узёчары дружачкам аддасі. I дружачкі етага вяночка рааарвудь,! твае горкія слёзы разальвць. — Кал! гэтую песню пел!? — На вяселл! гуляюць! завівавдь яе. — A ai было такое, што жакіх плаціу хлопцам за дзеуку? — Плаціу шгооь. Захаваюць ету дзеуку у друіую хату. Яены шукаюць--йукаюдь. Падводзілі якую ужэ старою; "Ета не твая?" Ьн кае: "Не, ета не мая маладая". Ку, наЙДУДь ужэ етую маладую, падвяедуць. I пладіу жэ малады грош. Ён ужэ ім заплаціць тады етыя грош. Маладую ужэ пасадзяць дяе маладога. На заутра ці на трэйці дэень прыядджаюць. Ну, беруць етае ужэ кольле. Дзіця ужэ етае здзелавдь за'місь, лялвку яхую здзелаюць. Скажут: Маладая кінула у нас дзіця, забірай дзіця. Ну, йдуць, перадзяюцца i ідуць ужэ так, як цыгане. Беруць хольле, да разьбіваюць етые ужэ печы, заміоь. /г.зн. робячы внгляд. што разбіваюць печы/. 1з рачкам!,!х не пускаюць, яда варвуцца. Ну, калісь добра ж гулялі. — Ну, а чым канчаецца свадзьба? —' Ну, свадзьба канчаецца так. лаходзяць ужэ ета на трэйц! дзень па бяеседах па етых ужэ, па хатах,! тады ужэ разьвітуюцца. Маладую ужэ забрал!, маладая ужэ у маладога. Тады Ужэ канчаецца свадзьба. — А можа у самы ханец што пел!? — Хто яго, мо й н§л1. «—А вось у каторы дзень забіралі маладую да маладога? -- Да мал8Дога?Так як кал!, як ужэ-далека,так увечары эабіраюць
Дадатковыя словы
замісь, кбльле, печыі, хбльле
2 👁