Вянчацца еяш ужэ ўра'нні, прыяжджаюць i ёдудь ік веянцу. Раненько3 ў цэркву Ідуць. А тады ужэ о пчрквыу прняящжаюць i гуляюць свадзьбу. — A калі ехалі о цзрквы, снявалі ці не? — He-e, тады не шшць. Не, не пяюць тады. Ета ужэ як за ста лом сядзяць, дак пяюць. — Ну, a прыехалі с цэрквы ва двор, тады што? — Сустрс;:ащь із гарэлкаю, Становівда матка па адзін бок i бацька. I сустракаюць етых ужэ дзяецей} даюць па чарцы. Хто вупіу, а хто вуліу* як хто, вот як. — А можа што пел* тады? — Не, не шшць тады. Пака7 ужэ за отол, дак не шшць, Суотракаюць толькі i даюць ужа па чарцы. Шхенька. ідуць i саджаюць маладую ужа на кажух, штоб багатые былі. 3 маладым. — А дзе той кажух рассцілалі? — На куту, на куту, дзе ўжэ садзіцца малады з маладой. — Ну, а абходзілі кругом стала? — Абходзяць круга7 стала', даюць віко'нку ужа!м. Ужа ета тады, мае дзіцятка, як забіраюць еяе укэ!к маладому. Д а н г у ж э бацька хрусны ц{ брат, як i есьцека, за руку іх, стала. I тады ужэ ярашчащца i забіраюць маладут, — А што кал!сьці маладой надзявалі на га лаву? — Завівалі яее, ета ж цяперака ужэ хват& тая $ тады ж не було7. Тады так у платочку. Тады садзіцца малад&я-заўстол,- i дзе дзьвё маладых жэншчыны, расплятаюць косу: *Ацеір p&i f ўшгаславіде косу распляетаці". Ну, а тады ужэ м ату атказуегг "Бог благаславіць", другі раз — "Ббг благаславіць",*?трриЦіраз — "Б$г блапаолавШь". I расплеўаюць етую ей косу i 'завіваюць ужэ ее, ее голаву. Косу расплел!, дак ужэ так чудь закручуюць ёй, маладой. А вянка надзявалі маладой? на га лаву? — Не вянка, а яко7гась так яек абручыка нагнетуць; Не было вянкоу. Ета цяперака такая мода* што етые хвата i вяночак, а тады не, тады не было такога. —А ленты был i? — Ленты быул і, быулі ленты У маладой, былі, канешне, багата, штукі чатыры. — А да чаго яны прывязваліоя? ~ Каса ж у я§ заплетена. |дзе у цэркву, яеена ужэ!о косою запльгунаю
Дадатковыя словы
благаславіць",*?тррйціраз, віконку, запльг^наю, малад&я-за^стбл, распле^аюць, тблькі, хр^сны, ўранні
1 👁