Вянчацца елны ўжэ ўранні, прыяжджаюць і едуць ік велнцу. Раненько ў царкву едуць. А тады ўжэ с парквы прыяжджаюць і гуля-юць свадзьбу. -- А калі ехалі с цэрквы, спявалі ці не? Не-е, тады не пяюць. Не, не пяюць тады. Ете ӱжә як за сталом сядзяць, дак пяюць. Ну, а прыехалі с цэрквы ва двор, тады што? Сустракаюць із гарэлкаю. Становіцца матка па адзін бôk 1 бацька. І сустракаюць етых ужэ дзяцей і даюць па чарцы. Хто ву-піў, а хто вуліў, як хто, вот як. А можа што пелі тады? Не, не пяюць тады. Пака ўжо за стол, дак не пякщь. Сустра каюць толькі і даюць ужо па чарцы. Ціхенька ідуць і саджаюць мала дую ўжэ на кажух, штоб багатые былі. З маладым. А дзе той кажух рассцілалі? На куту, на куту, дзе ўжэ садзіцца малады з маладой. Ну, а абходзілі кругом отала? Абходзяць круга стала, даюць віконку ўжо ім. Ужа ета тады, мае дзіцятка, як забіраюць ее ужа ік маладому. Даж свтра ужа бацька хроны ці брат, які есьцека, за руку іх, абводзіць круга стала. І тады ўжэ прашчаюцца і забіраюць маладую... А што калісьці маладой надзявалі на галаву? Завівалі яе, етаж цяперака ўжэ хвата тая. А тады ж не було. Тады тек у платочку. Тады садзіцца маладая за стол, ідзе дзве маладых жәншчыны, расплятаюць косу: "Ацед, мані, благасла-віце косу расплятаці". Ну, а тады ўжэ матка атказуе: "Бог блага-славіць", другі раз - "Бог благаславіць", трэйці раз "Бог благаславіць". І расплетаюць етую ей косу і завіваюць ужэ ее, её голаву. Косу расплелі, дак ужә так чуць закручуюць ёй, маладой. А вянка надзявалі маладой? на галаву? Не вянка, а якогась так як абручыка нагнетуць. Не было вянкоў. Ета цяперака такая мода, што етые хвата і вяночак, а та-ды не, тады не было такога. -А ленты былі? Ленты былі, былі ленты у маладой, былі, канешне, бага-та, штукі чатыры. А да чаго яны прывязваліся? Каса ж у яе заплетена. Едзе ў цэркву, лесна уже то касою запльганаю