цыянальнай праявы ябожчыка, ы! лексеш зуш j /ц! упыр/ — спрадвечнага ўсходнеславянскага м!фон!ма, скажонай формай якога з"яуляевда заходнееур. вамп?р, у Гошльскай вобласц! не выяулена, ды! наогул, у беларускай міфалагічнай с!нхран!? рэштк! гэfaii мЛфалагеш захоувавдца йадзвычай рэдка. Дры дастаткова шырокгм комплексе ахавальных дзеянняУ айаль няма fx дафарэнцыяцыі ў залежнасц! ад стаудзння да чябожчыка, аб якой у атнал?нгв!стычншл арх!ве ёсдь:.:атэрыялы Брэсцкай воблаоцуў, Сувязь з хтан!чным светам цравыступае таксама ў вобразе смерд а Розныя Іпастас! япа моха прымадь у в. Радзеева: жанчына У болап сукенцы, голая жанчына /то больш врывабны варцянт, тацу што вядомая магчшласць застащ$ у жывнх — не вымаУляючы н? слова, што-небудзь на яе нак* нуць/, прыгожа ацрануты памерлы сваяк; сшрць нават не абмежаваыаяў гэтым населенны пункце антрапаморфныгл аблгччам — яе бачыл! ў выглядзе прыГожай вуэшчк! 'матыля*. У в. Баб?чы наз!раюгща давол! устойлівыя уяуленні пра адушаулё. ную смордь — эвестк! дал! 5 Лнфармантау. Тры адказы сведчаць пра тое, што смерць — данчыяа у белай сукенцы /нават узімку/, з касой у рунэ, а у адным удакладнянэцца!ншыя рысы выгляду /будзе прыведзена н!жэй/. Даводле двух адказау, смерцъ нябачная для ycfx, акрамя t l.:, чый час пам!раць, f таму выгляд невядош — правыяуляе сябе тольк! тым, што расчыняе дзверы. Але t у тых вшхадках, калі яе не бачуць, можа паказаіздаўус?ц, аб чш сведчыць был!чка: "Я сама сьмерць бачыла, ііцу з!*ужыком, з!мой, на санях у Баб?чы днём.у Чую, сан! — храсьі /сіфыпнул!, а но зламаліся — В.К./ — ўндз?ір жэншчына. 3!ма — а яна у белым плаць!, высокая, худая, маладая яшчэ, з кас5й. Я ей: "Ты хто?" "Я сьмерць". "А куда о дзет?" "У Баб!чы". Я Ускалыхнулася, уздеыгнулася— яна f драпала, як не было. Хацела спыгаць мужыка: "Ілля, ты бачыу сьмерць?", а потым думай: "А як я спытаю, а яна дане задушыць?". Год н!кому не расказвала. Пат$м спытала — не в!дз€У Ілля. А у Баб!чах яна аж д-зъве душы забрала". I г.э: я, f наступная был!чка паказваюць, што гэты м!фалаг!чны пероанаж не стварае вакол сябе адпаведнага сакрашьнага поля, у'адрозненне ад хадзячага" нябожчыка, f выпадковая сус;.рэча з!м не црыводз!Ць да смерд! тых, чый час яшчэ ке иадышоУ: "Сасед чуе: за калітісай нешта стукае-стукае, ён адкрывае — а там жэншчына з касой. Гэта съмерщ» ходзіць. Кн стау плаісаць-прас!цца, каб не брала яго#; а яна: "Тваё врэмя яшчэ прыдзёт" —'! у дом налроц!У патла
Дадатковыя словы
в^эшчк, жэйі, кас<5й, нуцьі, паказаізда^ус?ц, пат<$м, стўкае-стўкае, уадрозненне, узімкуі, упырі, ч^ю, ібудзе, інават, ісіфыпнул, іто
0 👁