сын ведзьш "ск!нуу.з сябб ус©? заіфуц!у жита. Цесць мой маяб £бёд прььёс, боцьке кажа пра ўав!тку. Ббцька кажа: "Зауё яму срадь". На след тагб пацана сказауійиіта /пат ото след узяць, каб ягб узяць/. Пацбя здурнбу. Бацька яго у слязаі лрыйшбу, кажа: 'ЧІрасьцЬ". Прасьц!у, бо дацан! поршы раз? а у другой да ведзьмы настав!л!ся больш жорстка — знахар, як запеу першы певень, паишоу разам з гаспадарам! на пол©, "црыкаэау адвярнуцца Ус!м,.каб н!хтб не бачыУ, з сябе Усё зняУ, шхрысцууся, памад!.Уся, вьірвау зав!ь,, Знахар кола: "Да вас абязоцеяьна прыбяжвдь жэншчына ДІўсж&варади прастць, ц! чагб — тодьк! штоб не дол?, а то адпусц!це яб. А не дат — бярош на сябб грэх — я здзолав, што яна! Умрб? ПацяриеУш мужык узяу на сябе грэх, адMpBfy суседцы, якая црыйшДа прасіць патэльню, яна f памерла/; * в. Баб!чы /парадельна з адказам! тупу "в жице зов!ць абажнуць f лукащь чалавока, каторк лячыу, ён пашёпча f там жа на пол! спал.?ць яб", "нада дзеда ц! бабу шукаць,. хто мог яё раск!даць" зафтксавана былічка пра тое, як знахар з адпаьедшнл! заклинаниям? -вырвау зшНтку, прыяёс у хату гаспэдароу поля, загадау задал?ць печ, над печчу павес?у дов?тку, f пачау шаптаць, папярэдэ!Ушы, каб н!хто не выглауляу н? гука, дасля чаго праз чвэрць гадз?ны прыйшла оуседка, якая аказалася чарнакн?жн?цай — "сагн/тая, рук? ёй корчыць, гаворыць плоха. П-р-а-с-*ц-!" —. кожа ияйсным голасам" /?нфармантка передавала яе голас црыдаулена, як быццам вюсаркваючы гук?/. Як вырветл?лася, суседку прымушае раб?ць зов!тк? нячыстая с?ла. Пас ля адпаведнай просьбы гаспадароУ хаты знахар даравау чарнакн?жн?цы — "зняу гэтую зав?тчсу f У печ к (ну у. АтпусцуУ ёй. Расцром?лася ды пашла". 3 прыведзеиай был?чкаи пераклікаюцца? Іншыя лаведцмленн? з БабІчаУ: "ЧарнаKiifjxHtm кал( у е(рм?ю вазьмуць, ён там са стрбя виидзе! з&ў втць на кусьце хоць завяжа — не можа ужо без гётага", "Вёдзьма нЗч1Гю устоне f ходз?ць, хода!ць. Чбрная iffifra ей не даё лакбя"/; в. Махнав?чы /паводле аднаго са шматл?к!х f разнастаяых адказау на гэтую тэглу "бацька к знохару ездз!У на ш?н6к /гэты локус здауна звязаны ў традацыйнай культуры з чараун?цтвам г- В.К./, га поле прквьё-v йоге. Тня усё.порвёу, з соббю УзяУ — на яб, гИдзъму, деравёу. Янб заебкла сякёрай ейна своегб"/; в. 1ванаука /ускосиае еведчалне —??іфармацы? ас- адввротншл дзеянне з4в?тк! ішіла, Здіаіс знахари, абясшодазаючы' яе, прытлаулял!: ,;іГірГпа]')бг —сатанб за парог. Што былб нам — то будзе калдунам"/. Друг! варыянт паводзін — долашаць зав!тку, не'кранаго-, чы яе — фіксуецца у в.в. Сияхжгла, Бубнаука! Махнав!чы. Трэд
Дадатковыя словы
абажнўць, абязбцеяьна, адвярнўцца, атпусц^у, ббцьке, бярбш, вазьмўць, вййдзе, гбласам, дбв?тку, дбл, дблашаць, ді^сж&варадй, жйта, жйце, збв!тк, збв!ць, здзблав, знбхару, катбрк, кбжа, кбла, мбжа, некранаго, памерлаі, парбг, пбл, пбршы, плбха, прытлаулял!:,;ігіргпа]')бг, расцрбм?лася, рўк, сагнітая, сказауіййіта, т^пу, тбдьк, узяцьі, устбне, хбда!ць, хбдз?ць, чалавбка, шхрысц^уся, ямў, ігэты, іпаводле, іпарадельна, іпат, іускосиае
0 👁