a' i, У хл' t*B' i, у ц' ітрадк' i /Доорынь/; на куе' ц' ł, у куц* i, к дароз'i, к Гарл' ш' i * на подз' i, у лёе' i на х' ерм'i, у еадз' i, /Гарадоука/; у раідзів'і, на подз' i, у лўе' i, на херм'і, у еадэ' i, у к&Г i, на кіайэды, па грыв' i, на хвое' ц' i /Падаеоўе/; у школ'i, на подз'i, у лeo'i, на херм'і, у куц'1, у еадз'i, пры етречы, на пачын' i, у гародз' i /Дубок/ i г. Д. Снецыфіку мяецовай гаворкі складае адсутнаець ненаціекнога гаюснага /і(ы/ у неазначалунай форме дзеясловау а аеновай не тольк! на галосны, але i на зычный: jec'u ', плесц', нее'ц ', памежч, грызЦ', л'ежч, О ежч /Залееее/; месц', вее'ц% п'еч, с'еч, ноўзц', jecu', грызц', памежч ЛЪкаць/; л'ежч, jeeu', грыз!{' * в' ерз' ц ', с' еч, н' ее' ц '» пл* ее' ц*, е' ее' ц ', грее' ц' /Куклtчы/v пл' ее' ц ', jee' ц ', грыз';/, яаме'жч, с' ц' ар&кч, о' еч, рес' ц ', ц' в' ic■ ц ', печ /Добрынь/; с' ц' арежч, Jee' ц ', грыз' ц ', плысц', запрежч, плеец', етрыжч /Гарадоўка/; роўец', грыэц', jec' ц ', вало'ч, тоўч, скубсц' /Шдаеоўе/; jee' ц ', грыз' д ', плесц'; памежч, дац', тоўч, поўзц', ц віс'ц ', лезц', л'ежч, З'арежч i інш. /Дубок/. У абсолютным пачатку слова перед збегам зычных мае месца ў шарагу выпадкаў гук / i/: ілгац', іл':аны, ірвота, iл ': ўц ', ijiuла. іржеўн' ік /Залессе/; іраейга, іржа', ігруша, ірвац' /Покаць/; ілгац', ілгец', iрвота, ігрышчы /Куклічы/; іэдзелае', іл': ец ', iрвота, ілгац', іржёўн' ік /Дрорынь/; з' іл'ду, ірвец', іржеўн' i к, i рвота, іл ': аны /Гарадоўка/: \ан6ў, i грушча, i л': аны, iрвота, i л ': ец' * ілс'ц ' /ц: a, ігрушына /Падасоўе/; ізвсуэчык, ірвец', iгруша, іл':ец ', іржеўн' ік, іл'ганы, ірдз'ўіа /Дубок/. Аднак гэтыя. ж ело вы выотупаюць i без прыстаўнога галоонага гука /i/: овота,, груша, ржьшіча, л': аны, л' с' ц' іц: а, ржа, шла, л ': ец' i інш. Гук /л/ вымаўляецца таксама перад прыназоўнікамі к, з: iк каров' i, ік бан'і, ік даадз'ку, i к мац: ы, із' л'оиу# іэ ' cfifla, ir еыров.адк' і, із хл'еба i г. д. /Залесее i інш. /. Але рзалізуецца ён у гатых умовах несіетэматычна. Псфсшельна тут выступаюць i асобна гукі /к/, /а/: к нам, к налец': у, к ц'суц:ы, к дс/му, з хуты, з по'млава, з барвен'іаў i да т. п. /ЗалееееА Іетотная асаблівасць мяецовай гаворкі — паслядоўнае ўжыванне галоонага гука /у/. Гук /у/ мае мееца ў маўленні ў становішчы пасля націоку ' выстуйае ў канчатку 3-й асобы множнага Ліку дзеяеловаў цяперашняга i простага будучага часу: полуц', водауц', плачуц', ное' уц', ўмал' уц' /Залессе/; ад.1 іжджаіуц', пол' уц', водауц', плачуц', мучуц', мо#л'уц: а /Покаць/; полуц', водэуц',: Н в
Дадатковыя словы
бані, барвеніаў, валоч, веец, вісц, гр^шча, даадзку, дарозi, дрбрынь, дсіму, еадзi, ермi, зарежч, л^е, лeoi, лежч, лоиу, лъкацьі, неазначал^най, неец, подзi, помлава, раідзіві, сеч, х^ты, хермі, хлеба, ц'с^ц:ы, цсуц, школi, яамежч, іiі, іаі, ігарадоукаі, ігарадоўкаі, ігрўша, ідобрыньі, ідоорыньі, ідрорыньі, ідубокі, ізалееееа, ізалееееі, ізалесее, ізалессеі, ізвс^эчык, ікуклtчыіv, ікуклічыі, ікі, ілганы, ілду, ілсц, ілі, іпадаеоўеі, іпадасоўеі, іпокацьі, ірдз'^іа, ірдзўіа, іуі, ішдаеоўеі
0 👁